PWS-26
PWS-26 to polski samolot szkolno-treningowy z okresu międzywojennego, zaprojektowany przez inż. Augusta Bobka-Zdaniewskiego w 1935 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów (PWS). Samolot był udoskonaloną wersją PWS-16 bis, uwzględniającą doświadczenia z PWS-18.
Historia
PWS-26 był przeznaczony do treningu pilotów w różnych technikach lotu, w tym lotów nurkowych oraz akrobacji. Po udanych próbach w Instytucie Technicznym Lotnictwa, wojsko zamówiło 400 sztuk. Produkcję seryjną rozpoczęto w 1936 roku, a zakończono w 1939 roku, wytwarzając łącznie 310 egzemplarzy.
Użycie
Od 1937 roku PWS-26 był dostarczany do wojskowych szkół lotniczych oraz eskadr treningowych. Większość samolotów została zniszczona we wrześniu 1939 roku, a część z nich wykorzystano w działaniach łącznikowych i rozpoznawczych. Po wojnie, niektóre egzemplarze trafiły do Niemców oraz Armii Czerwonej, a jeden z nich po wojnie został wyremontowany i używany w aeroklubie w Poznaniu, a następnie przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
Opis konstrukcji
PWS-26 to dwumiejscowy samolot o konstrukcji mieszanej. Kadłub ma konstrukcję kratownicową z rur stalowych, pokryty płótnem, z wyjątkiem silnika, który był pokryty blachą aluminiową. Samolot ma klasyczne usterzenie drewniane oraz dolne i górne płaty drewniane usztywnione stalowymi cięgnami. Podwozie jest trójgoleniowe, stałe, z hamulcami, a napęd stanowi 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Avia-Wright Whirlwind J5.
Dane techniczne
- Rozpiętość: 9,00 m
- Długość: 7,03 m
- Wysokość: 2,87 m
- Masa własna: 885 kg
- Masa startowa: 1170 kg
- Moc silnika: 240 KM (176 kW)
- Prędkość maksymalna: 201 km/h
- Pułap: 4200 m
- Zasięg: 460 km
