Bella Achmadulina
Bella Achatowna Achmadulina (10 kwietnia 1937 – 29 listopada 2010) była rosyjską poetką, uznawaną za jedną z najważniejszych postaci literackich XX wieku. Jej twórczość, charakteryzująca się śpiewnością i bogatym językiem, zaliczana jest do nurtu antystalinowskiego.
Życiorys
Achmadulina urodziła się w Moskwie w rodzinie o włoskich i tatarskich korzeniach. Publikować zaczęła w 1955 roku, a jej wiersze znalazły się w renomowanym almanachu literackim Taruskie Stronice, redagowanym przez Konstantina Paustowskiego. Występowała na wieczorach poetyckich obok sławnych poetów, takich jak Jewgienij Jewtuszenko i Andriej Wozniesienski.
Jej twórczość jest ceniona za oryginalność oraz złożoność, a teksty często zawierają bogate asocjacje literackie. Achmadulina tworzyła również poematy, które określane były jako fantastyczne nowele poetyckie.
Była żoną Jewgienija Jewtuszenki i przyjaciółką Bułata Okudżawy. Otrzymała liczne odznaczenia, w tym Order Zasług dla Ojczyzny oraz Nagrodę Państwową ZSRR.
Wybrana twórczość
Zbiory wierszy
- 1962 – Struna
- 1968 – Oznob
- 1969 – Uroki muzyki
- 1975 – Stichi
- 1977 – Sny o Gruzii, Mietiel, Swiecza
- 1983 – Tajna
- 1988 – Stichotworienija, Izbrannoje, Stichi
- 1989 – Sad
- 1991 – Pobierieżje
- 1994 – Łariec i klucz
- 1995 – Szum tiszyny, Griada kamniej, Samyje moi stichi, Zwuk ukazujuszczij
- 1996 – Odnażdy w diekabrie
- 1997 – Soziercanije stieklannogo szarika, Mig bytija
- 1999 – Wozle jołki
- 2000 – Druziej moich priekrasnyje czerty, Stichotworienija. Essie
Przypisy
Linki zewnętrzne
Bella Achmadulina pozostaje wybitną postacią w historii literatury rosyjskiej, a jej dzieła są wciąż cenione i analizowane.
