Teatr Wielki w Warszawie
Teatr Wielki, zlokalizowany przy placu Teatralnym 1 w Warszawie, jest siedzibą Opery Narodowej, Polskiego Baletu Narodowego oraz Muzeum Teatralnego. Gmach, wzniesiony w latach 1825-1833, został zniszczony podczas II wojny światowej, a następnie odbudowany w latach 1947-1965, zachowując oryginalną fasadę.
Historia
Budowa Teatru Wielkiego rozpoczęła się w 1823 roku, kiedy to wmurowano kamień węgielny. Teatr, zaprojektowany przez Antoniego Corazziego, miał styl klasycystyczny i był wzorowany na teatrze w Neapolu. Pierwsze przedstawienie odbyło się 24 lutego 1833 roku.
W XIX wieku gmach przeszedł kilka przebudów. W 1890-1891 zmodernizowano konstrukcję, wprowadzając m.in. elektryczne oświetlenie. W 1939 roku, podczas bombardowania Warszawy, gmach został uszkodzony, ale część fasady oraz lewe skrzydło przetrwały.
Po wojnie, w latach 1947-1949, odbudowano południowe skrzydło, a w 1965 roku Teatr Wielki został uroczyście otwarty z przedstawieniem Straszny dwór Stanisława Moniuszki.
Chronologia nazw
- Scena Muzyczno-Operowa (1945-1948)
- Opera i Filharmonia (1948-1951)
- Opera (1951-1961)
- Teatr Wielki (1962-1993)
- Teatr Wielki-Opera Narodowa (1993-1995)
- Teatr Narodowy (Scena Operowa) (1996-1998)
- Teatr Wielki-Opera Narodowa (od 1998)
Dane techniczne teatru
- Kubatura: około 500 tys. m³
- Powierzchnia zabudowy: około 2 ha
- Powierzchnia użytkowa: około 90 tys. m²
- Wysokość wieży scenicznej: 48 m
- Powierzchnia sceny głównej: około 1150 m²
Dyrekcja
- Dyrektor naczelny: Waldemar Dąbrowski
- Dyrektor artystyczny: Mariusz Treliński
- Dyrektor Polskiego Baletu Narodowego: Krzysztof Pastor
Teatr Wielki w Warszawie to nie tylko ważna instytucja kulturalna, ale także symbol polskiej sztuki i architektury, łączący bogatą historię z nowoczesnością.
