Formacja w kontekście wojskowym
Termin „formacja” wywodzi się z łacińskiego słowa formare, co oznacza „kształtować” lub „porządkować”. W przeszłości w języku wojskowym termin ten miał podwójne znaczenie. W kontekście regulaminowym odnosił się do oddziałów, takich jak formacje zapasowe czy etapowe. W odróżnieniu od bardziej precyzyjnego terminu „jednostka”, „formacja” miała mniej określony charakter.
W języku potocznym termin ten często używany był w kontekście uszykowania, na przykład formacji bojowych, luźnych czy zwartych. Z łaciny formatio odnosi się do kształtowania. Historycznie, formacja mogła oznaczać oddział wojskowy jednego rodzaju, na przykład pułk piechoty lub artylerii, oraz określać charakter uszykowania bojowego, jak formacje bojowe, zwarte czy luźne.
W codziennym użyciu „formacja” odnosi się do ogólnego pojęcia jednego rodzaju wojska lub służby, co prowadzi do używania terminu „formacje wojskowe” zamiast „rodzaje wojsk i służb”.
Podsumowanie
Termin „formacja” w kontekście wojskowym odnosi się zarówno do uszykowania oddziałów, jak i do ogólnych kategorii jednostek wojskowych. Jego znaczenie ewoluowało od precyzyjnego określenia jednostki do bardziej ogólnego użycia w codziennym języku.
Przypisy
Bibliografia
- Otton Laskowski (red.), Encyklopedia wojskowa, Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, Warszawa, 1937.
- Jerzy Bordziłowski (przewodn. kom. red.), Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo MON, Warszawa, 1967.
