Jałowe martwice kości
Jałowe martwice kości, znane również jako martwice aseptyczne, to grupa schorzeń charakteryzujących się nekrozą kości niezwiązaną z zakażeniem. Przyczyną ich występowania jest zaburzenie ukrwienia jądra kostnienia, co może być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak zatory, urazy czy zakrzepy.
W początkowej fazie, martwy fragment kostny ulega resorpcji, a następnie odbudowie. Niestety, w wyniku obciążeń, odtworzony fragment często ulega deformacji. Martwice aseptyczne występują najczęściej u dzieci i młodych dorosłych, a ich lokalizacja może być różna — znanych jest ponad 40 miejsc występowania.
Etiologia
Do najczęstszych czynników etiologicznych należą:
- Urazy
- Leki (steroidy, leki przeciwwirusowe)
- Alkohol
- Toczeń rumieniowaty układowy
- Reumatoidalne zapalenie stawów
- Chemioterapia
- Choroby dekompresyjne
- Choroby krwi (np. anemia sierpowata)
Historia Terminologii
Termin „knochennekrose” (nekroza kości) został wprowadzony do medycyny w 1910 roku przez niemieckiego chirurga Georga Axhausena.
Literatura
- Bogdan Pruszyński (red.) Radiologia. Diagnostyka obrazowa. Rtg, TK, MR i radioizotopy. Wyd. II unowocześnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
- Maria Borejko Badanie radiologiczne w ortopedii, III wydanie poprawione i uzupełnione, Warszawa 1988, PZWL.
