Order Ernestyński
Order Ernestyński, znany również jako Order Domowy Książęcy Sasko-Ernestyński, to odznaczenie nadawane przez książąt linii Wettynów z księstw Saksonia-Altenburg, Saksonia-Coburg-Gotha i Saksonia-Meiningen. Po 1918 roku stał się orderem domowym książąt linii ernestyńskiej.
Historia
Order został ustanowiony 25 grudnia 1833 roku przez książąt Fryderyka Altenburskiego, Ernesta I Kobursko-Gotańskiego oraz Bernarda Eryka Freund z Saksonii-Meiningen. Jego nazwa upamiętnia księcia Ernesta I Pobożnego z XVII wieku. Początkowo był dedykowany głównie męskim członkom tych domów, jednak mógł być także nadawany zasłużonym poddanym. Wyróżniał się czterema klasami, a w 1890 roku dodano piątą klasę.
- Krzyż Wielki – do 9 osób
- Komandor I Klasy – do 12 osób
- Komandor II Klasy – do 18 osób
- Kawaler – do 36 osób
- Kawaler II Klasy – dodany w 1890 roku
Do orderu dołączono również Krzyż Zasługi oraz Medal Zasługi, które były przyznawane za różne osiągnięcia.
Insygnia
Insygnia orderu składają się z krzyża oraz gwiazd I i II klasy. Krzyż to emaliowany krzyż maltański, ozdobiony złotymi lwami. Medalion przedstawia popiersie Ernesta Pobożnego, a rewers zawiera herb Wettinów. Order noszony był na karmazynowej wstędze z zielonym paskiem.
Od 1866 roku nadawano również srebrny krzyż zasługi, a wprowadzono także klasę wojskową, wyróżniającą się złotymi mieczami. Order ernestyński nie wygasł po 1918 roku, lecz był przyznawany do 1936 roku przez byłego księcia koburskiego Karola Edwarda oraz po 1955 roku przez księżnę wdowę Klara Marię.
Odznaczeni
Order przyznawany był zarówno członkom rodziny książęcej, jak i osobom spoza niej za zasługi cywilne i wojskowe.
Bibliografia
- Gustav Adolph Ackermann, Ordensbuch sämmtlicher in Europa blühender und erloschener Orden, Annaberg 1855, s. 79–82
- Bernard Burke, The book of orders of knighthood and decorations of honour of all nations, Londyn 1858, s. 272
- Wiesław Bończa-Tomaszewski, Kodeks orderowy, Warszawa 1939, s. 460, 462, 465
