Patyna i jej właściwości
Patyna, znana również jako śniedź czy grynszpan szlachetny, jest efektem korozji atmosferycznej miedzi i jej stopów, szczególnie w wilgotnym środowisku. Powstaje w wyniku reakcji chemicznych, tworząc powierzchniową warstwę o kolorze od jasnozielonego do szarozielonego.
Głównym składnikiem patyny, w czystych warunkach atmosferycznych, jest węglan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2CO3. Patyna stanowi trwałą powłokę, będąc ostatnim etapem procesu pasywacji. Cały proces pokrywania metalu nalotem patyny trwa zazwyczaj kilkadziesiąt lat, chociaż pierwsze oznaki mogą być widoczne już po kilku miesiącach.
Sztuczne patynowanie
Patynowanie można również przeprowadzić sztucznie, stosując metody chemiczne. W celach ozdobnych można zanurzyć przedmioty w roztworze siarczanu amonu przez 12 godzin, a następnie suszyć na powietrzu. Patyna na dużych, odkrytych powierzchniach jest pożądana jako trwała powłoka ozdobna, na przykład:
- na dachach z miedzianej blachy
- na pomnikach z brązu lub spiżu, takich jak Statua Wolności
Wpływ zanieczyszczeń
W atmosferze zawierającej dwutlenek siarki, powstająca patyna zawiera siarczan hydroksomiedzi(II) – [Cu(OH)]2SO4. W takim przypadku, powłoka ta nie chroni metalu przed dalszą korozją, co czyni ją mniej korzystną w kontekście ochrony powierzchni.
