Kazimierz II – Książę Mazowiecki
Kazimierz II (ur. między 1396 a 1407, zm. 15 września 1442) był księciem mazowieckim, sprawującym władzę na Płocku, Rawie Mazowieckiej i innych ziemiach. Po śmierci ojca, Siemowita IV, w 1426 roku Kazimierz z bratem Siemowitem V rozpoczął współrządy, a w 1434 roku objął samodzielne rządy w dzielnicy bełskiej.
Wczesne życie
Kazimierz II był drugim synem księcia płockiego Siemowita IV i Aleksandry. W dzieciństwie odbył podróż na Litwę, co miało na celu zdobycie poparcia od wielkiego księcia Witolda. Utrzymywał również bliskie relacje z dworem polskim, gdzie często gościł.
Współrządzenie i hołd lenny
W latach 20. XV wieku, po śmierci ojca, Kazimierz i jego bracia postanowili wstrzymać podział Mazowsza, pozostając współwłaścicielami. W 1426 roku złożyli hołd królowi Władysławowi Jagielle, jednak Kazimierz unikał kolejnych ceremonii, co mogło zagrozić zależności lennej Mazowsza od Polski. Dopiero w 1430 roku, po śmierci Witolda, złożył hołd w Sandomierzu.
Rządy w księstwie bełskim
Po zmarłym Władysławie Jagielle, Kazimierz i Siemowit V wzięli udział w koronacji Władysława III. W 1434 roku bracia podzielili dziedzictwo, a Kazimierz objął rządy w ziemi bełskiej, co wciągnęło go w konflikty między polskimi możnowładcami a Świdrygiełłą. W 1437 roku zawarto ugodę, a w 1440 roku Kazimierz wsparł wyprawę Kazimierza Jagiellończyka do Wilna.
Polityka wewnętrzna i małżeństwo
Kazimierz II dążył do asymilacji Rusi Halickiej z Mazowszem i Polską, wprowadzając polski system sądownictwa i administracji. W czerwcu 1442 roku ożenił się z Małgorzatą, lecz zmarł niespodziewanie we wrześniu tego samego roku z powodu zarazy, nie doczekawszy się potomstwa. Po jego śmierci księstwo przejął młodszy brat, Władysław I.
Podsumowanie
Kazimierz II był ważną postacią w historii Mazowsza, łącząc politykę wewnętrzną z zależnościami lennymi wobec Polski. Jego rządy miały znaczący wpływ na kształtowanie się relacji między Polską a Litwą w XV wieku.
