Próg rentowności
Próg rentowności (ang. break-even point) to kluczowy wskaźnik finansowy, który określa moment, w którym przychody ze sprzedaży pokrywają całkowite koszty przedsiębiorstwa. W tej sytuacji firma nie generuje ani strat, ani zysków, a wynik finansowy wynosi zero.
Podział kosztów
Aby obliczyć próg rentowności, należy podzielić koszty przedsiębiorstwa na dwa podstawowe rodzaje:
- Koszty stałe: Koszty, które nie zmieniają się w zależności od poziomu produkcji, np. amortyzacja.
- Koszty zmienne: Koszty, które rosną wraz z produkcją, takie jak materiały, energia oraz wynagrodzenia pracowników produkcyjnych.
Obliczanie progu rentowności
Próg rentowności można wyrazić w trzech formach:
- BEP ilościowy: Liczba sztuk produktu, które należy sprzedać, aby osiągnąć próg rentowności:
BEP = (koszty stałe) / (cena – koszt jednostkowy zmienny)
- BEP wartościowy: Całkowita wartość sprzedaży potrzebna do osiągnięcia progu rentowności:
BEP wartościowy = BEP ilościowy * cena
- BEP procentowy: Procent przewidywanego popytu, który odpowiada progowi rentowności:
BEP procentowy = (BEP ilościowy / przewidywany popyt) * 100%
Warto zauważyć, że w momencie osiągnięcia progu rentowności przepływy pieniężne są równe amortyzacji, co oznacza, że nie wiąże się to z wypływem gotówki z przedsiębiorstwa.
Podsumowanie
Próg rentowności jest istotnym narzędziem w mikroekonomii, które pozwala przedsiębiorstwom ocenić, ile muszą sprzedać, aby pokryć swoje koszty. Dzięki odpowiedniemu podziałowi kosztów oraz precyzyjnym obliczeniom, firmy mogą lepiej planować swoją działalność i podejmować świadome decyzje finansowe.
