Brunon Albrecht Zwarra
Brunon Albrecht Zwarra (18 października 1919 – 14 sierpnia 2018) był polskim publicystą i autorem książek o historii Gdańska. W czasie II wojny światowej był więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych.
Życiorys
W latach 1929–1935 uczęszczał do Gimnazjum Polskiego w Gdańsku. Aktywnie uczestniczył w polskich organizacjach, takich jak Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej oraz Zjednoczenie Zawodowe Polskiego. Od 1935 roku pracował w Emalierni Johannesa Segora w Wrzeszczu.
Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany 14 września 1939 roku w Gdyni. Przez kilka lat był więziony w obozach w Nowym Porcie, Stutthofie i Sachsenhausen, a zwolniono go w 1942 roku. Po wojnie wrócił do pracy w Emalierni Segora, a następnie zajął się odbudową zakładu, który przekształcił w Zakład Lakierniczo-Emalierski „Gedania”.
W 1945 roku poślubił Kunegundę Kolendę, z którą miał sześcioro dzieci. W 2020 roku w Gdańsku powstał mural z jego wizerunkiem.
Nagrody i odznaczenia
- Nagroda Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury (1997)
- Medal Księcia Mściwoja II
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2018, pośmiertnie)
Dorobek literacki
- Gdańszczanie (tomy I–IV), Wydawnictwo Morskie, 1976
- Gdańsk 1939. Wspomnienia Polaków-Gdańszczan, Wydawnictwo Morskie, 1984 (wydanie poprawione 2002)
- Wspomnienia gdańskiego bówki, Wydawnictwo Morskie, tomy I–V (1984–1997)
- W gdańskiej twierdzy, Wydawnictwo Morskie, 1987
Podsumowanie
Brunon Zwarra był znaczącą postacią w historii Gdańska, zarówno jako pisarz, jak i działacz społeczny. Jego życie i twórczość są przykładem zaangażowania w ochronę lokalnej kultury i historii.
