Zeolity

Zeolity to grupa minerałów glinokrzemianowych, uwodnionych, charakteryzujących się różnorodnym składem chemicznym i właściwościami. Grupę tę w 1756 roku zdefiniował szwedzki mineralog Axel Frederik Cronstedt. Nazwa „zeolit” pochodzi z greckich słów oznaczających „wrzące kamienie”, co odnosi się do ich zdolności do uwalniania wody pod wpływem ciepła.

Zeolity zawierają kationy, takie jak Na, Ca, Ba, Sr, K, oraz wodę w swojej strukturze. Istnieje około 50 różnych minerałów w tej grupie, z czego 15 występuje powszechnie. Do najważniejszych zeolitów należą:

mezolit
thomsonit
gonnardyt
epistilbit
ferrieryt
laumontyt
analcym

Morfologia i klasyfikacja

Zeolity dzielą się na kilka grup morfologicznych:

włókniste: natrolit, mezolit, skolecyt
płytkowe: heulandyt, klinoptilolit, stilbit
kostkowe: gismondyt, phillipsyt, yugawaralit

Właściwości

Zeolity mają następujące właściwości:

Wzór chemiczny: AB_xO_2x · nH₂O
Układ krystalograficzny: krystalizują w różnych układach
Twardość: od 3 do 5,5 w skali Mohsa
Gęstość: od 2,1 do 2,3 g/cm³
Rysa: biała
Barwa: najczęściej białe, szare, żółtawe
Łupliwość: zmienna, od niewyraźnej do doskonałej

Zeolity łatwo rozpuszczają się w kwasie solnym i oddają wodę podczas ogrzewania do około 400 °C. Te właściwości umożliwiają ich zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym w uzdatnianiu wody i jako materiały filtracyjne.