Histeria: Definicja i Współczesne Rozumienie
Histeria, dawniej postrzegana jako zaburzenie specyficzne dla kobiet, jest obecnie klasyfikowana jako zaburzenie dysocjacyjne lub konwersyjne, a także jako różnego rodzaju zaburzenia nerwicowe. Charakteryzuje się nadmierną ekstrawersją, emocjonalnością oraz nieuzasadnionym lękiem o funkcjonowanie części ciała.
Historia Histerii
Historia pojęcia histerii sięga starożytności, gdzie przypisywano jej różne przyczyny i objawy.
Starożytny Egipt
Pojęcie histerii pojawiło się w Egipcie około XX wieku p.n.e., gdzie uważano, że macica (hystera) jest żywym zwierzęciem, które wędruje w ciele, powodując różne dolegliwości.
Starożytna Grecja
Hipokrates wprowadził termin histerii, wiążąc ją z „dusznością maciczną”. Uważał, że brak aktywności seksualnej prowadzi do przemieszczenia macicy, co wywołuje objawy fizyczne. Objawy te obejmowały m.in.:
- zanik miesiączki
- zawroty głowy
- zimność ciała
Średniowiecze
W średniowieczu histerię łączono z opętaniem i czarami, a metody leczenia ograniczały się do modlitw i egzorcyzmów.
Odrodzenie i Teorie Medyczne
W okresie odrodzenia histerię zaczęto postrzegać jako objaw opętania. Jan Wier zasugerował, że jest to związane z chorobą umysłową. Kolejne teorie, takie jak teoria humoralna, łączyły objawy z gromadzeniem się czarnej żółci w organizmie.
Teoria Waporów
Teoria waporów zakładała, że humory w procesie fermentacji przekształcają się w opary, co prowadzi do ataków histerii. Rodzaje waporów obejmowały m.in. lotne, gruczołowe i nasienne, co wpływało na metody leczenia.
Od XIX Wieku do Dzisiaj
W XIX wieku Pierre Janet i Zygmunt Freud wprowadzili nowe spojrzenie na histerię. Janet postrzegał ją jako wynik obniżonego napięcia psychicznego, prowadzącego do dysocjacji. Freud uważał, że kluczowym czynnikiem są urazy psychiczne, a objawy histeryczne są zniekształconą formą ujawniania emocji.
Obecnie termin histeria jest rzadziej używany w medycynie na rzecz bardziej precyzyjnych określeń, takich jak zaburzenia dysocjacyjne czy konwersyjne, jednak w codziennym języku nadal jest obecny.
