Ptasznik piękny
Ptasznik piękny (Psalmopoeus pulcher) to gatunek pająka z rodziny ptasznikowatych, występujący w południowej Ameryce Centralnej oraz północnej Ameryce Południowej.
Taksonomia
Opisany po raz pierwszy w 1925 roku przez Aleksandra Pietrunkiewicza, gatunek ten został znaleziony na Mount Hope w Panamie. W 2014 roku Ray Gabriel zsynonimizował go z Psalmopoeus rufus, a w 2022 roku Yeimy Cifuentes i Rogéiro Bertani dokonali redeskrypcji i rewizji tego rodzaju.
Morfologia
Samice osiągają długość ciała do 60 mm i rozpiętość odnóży do 130 mm, podczas gdy samce mają odpowiednio do 45 mm i 100 mm. Występuje dymorfizm płciowy oraz zmienność ubarwienia w trakcie rozwoju:
- Dorosły samiec: jasnobrązowy lub stalowoszary, gęsto owłosiony z pomarańczowymi końcówkami nóg.
- Dorosła samica: beżowa lub bladoróżowa z czarnym wzorem na odwłoku i złocistymi szczecinkami.
Charakterystyczne cechy morfologiczne obejmują:
- Karapaks o lekko wyniesionej części głowowej i głębokich jamkach.
- Specyficzna budowa szczękoczułków i narządów strydulacyjnych.
- Długość odnóży: pierwsza i ostatnia para najdłuższe, trzecia najkrótsza.
Rozprzestrzenienie
Gatunek neotropikalny, występujący w Panamie i Kolumbii, w tym w departamentach Bolívar, Boyacá, Chocó, Sucre i Tolima.
Hodowla
Dorosłe osobniki wymagają terrarium o wymiarach minimum 25×25×40 cm, z wysoką temperaturą (26–29°C) i wilgotnością około 85%. Samice osiągają dojrzałość płciową po około 10 wylinkach, a kokon jajowy zawiera średnio 100 jaj. Długość życia wynosi do 15 lat u samic i do 1,5 roku u samców. Ptasznik piękny jest słabo jadowity i nieagresywny, lecz ze względu na swoją szybkość nie jest polecany dla początkujących hodowców.
Podsumowanie
Ptasznik piękny to interesujący gatunek pająka, który wymaga odpowiednich warunków hodowli. Jego unikalna morfologia oraz dymorfizm płciowy czynią go atrakcyjnym obiektem badań i hodowli w terrarystyce.
