Marek Emiliusz Lepidus
Marek Emiliusz Lepidus (ur. ok. 230 p.n.e.; zm. 152 p.n.e.) był znaczącą postacią w historii Rzymu, członkiem prestiżowego rodu Emiliuszy.
Wczesne życie i kariera
Już jako młody chłopak służył w wojsku, gdzie zdobył doświadczenie, zabijając wroga i ratując obywatela. Jego osiągnięcia zostały upamiętnione na monecie. W 201 p.n.e. został jednym z trzech legatów wysłanych do Egiptu, gdzie miał za zadanie administrację królestwem podczas małoletności króla Ptolemeusza V. Mimo że był najmłodszy z legatów, zyskał znaczący wpływ na króla.
Ważne stanowiska
- 199 p.n.e. – członek kolegium pontyfików.
- 192 p.n.e. – edyl.
- 191 p.n.e. – pretor na Sycylii.
- 187 p.n.e. – konsul, podczas którego to podbito Ligurów i przedłużono Via Flaminia do Akwilei.
- 180 p.n.e. – przewodniczący kolegium pontyfików (pontifex maximus).
- 179 p.n.e. – cenzor, zrealizował renowację świątyni Jowisza Kapitolińskiego.
- 175 p.n.e. – po raz drugi konsul.
Inicjatywy budowlane
Jako cenzor, Lepidus współpracował z Markiem Fulwiuszem Nobilitorem, zbudował bazylikę na Forum (basilica Aemilia) oraz most na Tybrze (pons Aemilius). Sześciokrotnie pełnił funkcję przywódcy senatu (princeps senatus).
Rodzina
Liwiusz przekazał informację o poleceniu, jakie Lepidus pozostawił swoim synom dotyczące skromnego pogrzebu. Istnieje prawdopodobieństwo, że konsulowie z 137 i 126 p.n.e. byli jego wnukami.
