Historia Kraju Sudetów
Kraj Sudetów, znany również jako Sudetenland, to region w Czechosłowacji, który obejmował pogranicze czesko-niemieckie i czesko-austriackie. Po I wojnie światowej został zamieszkany głównie przez niemieckich Sudeckich, a jego struktura administracyjna obejmowała kilka kluczowych jednostek:
- Kraj Sudetów – stolica w Opawie
- Niemieckie Czechy – stolica w Libercu
- Okręg Szumawski – stolica w Vimperku
- Niemieckie Morawy Południowe – stolica w Znojmie
W 1918 roku, po proklamacji niepodległej Czechosłowacji, regiony te stały się częścią nowego państwa. Jednak wkrótce po tym, w atmosferze politycznej sprzyjającej niemieckim roszczeniom, w październiku 1938 roku, na mocy układu monachijskiego, Niemcy zbrojnie zajęły te tereny.
Okres III Rzeszy
W wyniku aneksji, na północy utworzono Okręg Rzeszy Kraj Sudetów, a jego stolicą był Liberec. Region podzielono na trzy rejencje:
- Rejencja chebska – stolica w Karlowych Warach
- Rejencja uściańska – stolica w Uściu nad Łabą
- Rejencja opawska – stolica w Opawie
Przyłączenie Kraju Sudetów do III Rzeszy znacznie osłabiło Czechosłowację, pozbawiając ją wielu umocnień granicznych. 15 marca 1939 roku, po niemal bezprzeciwnej inwazji, Czechosłowacja została całkowicie zajęta, a z pozostałych terytoriów utworzono Protektorat Czech i Moraw.
Po II wojnie światowej
Po klęsce III Rzeszy w II wojnie światowej, tereny te zostały przywrócone Czechosłowacji, przywracając granice sprzed 1938 roku. Aby zapobiec powrotowi niemieckich roszczeń, Niemcy sudeccy zostali przymusowo wysiedleni do Niemiec, co było rezultatem Dekretów Beneša. Od 1945 roku region ten był określany przez Czechów jako pohraniční území, co oznacza „pogranicze czeskie”.
