Korweta – Klasa Okrętów Żaglowych
Korweta, znana także jako korweta żaglowa, to klasa niewielkich okrętów żaglowych, która funkcjonowała od końca XVII do połowy XIX wieku. Służyły one głównie do zadań zwiadowczych oraz pomocniczych, takich jak patrolowanie, transportowanie i wspieranie ekspedycji naukowych.
Charakterystyka Korwet
Początkowo korwety były jednostkami jednomasztowymi, jednak od XVIII wieku przyjęły formę trzymasztową z ożaglowaniem rejowym, podobnym do fregat. Ich uzbrojenie składało się z kilkunastu dział ustawionych na odkrytym pokładzie, a także cięższych karonad.
- Wyporność: 400-600 ton (korwety żaglowe)
- Wyporność: 800-1800 ton (korwety parowe)
- Wyporność: 2000-2700 ton (korwety pancerne)
Korwety były zbliżone do klasy slupów, a w porównaniu do innych jednostek, większe były okręty liniowe i fregaty, a mniejsze – szkunery i kutry.
Ewolucja Okrętów
W pierwszej połowie XIX wieku korwety zaczęły być wyposażane w maszyny parowe, początkowo z napędem bocznokołowym, a później z napędem śrubowym. Mimo to, zachowały one pomocnicze ożaglowanie. W latach 60. XIX wieku wprowadzono korwety pancerne, które były wczesnymi formami pancerników, mniejszymi od fregat pancernych.
Wymarcie Klasy
W drugiej połowie XIX wieku klasa korwet zanikła, ustępując miejsca małym krążownikom. Nazwa „korweta” powróciła jako określenie okrętów eskortowych podczas II wojny światowej.
Podsumowanie
Korwety były istotnymi jednostkami w historii marynarki wojennej, łącząc funkcje zwiadowcze i transportowe, a ich rozwój od okrętów żaglowych do jednostek parowych i pancernych odzwierciedlał postęp technologiczny tamtych czasów.
Przypisy
- Kategoria: Klasy okrętów nowożytności
- Kategoria: Klasy okrętów XIX wieku
