Niedosłuch
Niedosłuch to zaburzenie funkcjonowania ucha, które wpływa na przewodzenie lub odbiór dźwięków. Jego częstość występowania wzrasta z wiekiem:
- noworodki: 2–3%
- do 18. roku życia: 5%
- 19–44. rok życia: 4,5–5%
- 45–64. rok życia: 14%
- 65–74. rok życia: 23%
- powyżej 75 lat: 35%
Niedosłuch może występować samodzielnie lub z innymi objawami, takimi jak szumy uszne czy zawroty głowy.
Typy niedosłuchów
- Niedosłuch przewodzeniowy – zaburzenia w przewodzeniu dźwięku w uchu zewnętrznym lub środkowym.
- Niedosłuch odbiorczy – patologiczne zmiany w narządzie Cortiego, nerwie ślimakowym lub ośrodkach słuchowych w mózgu.
- Ślimakowy – uszkodzenia narządu Cortiego.
- Pozaślimakowy – uszkodzenie nerwu ślimakowego.
- Ośrodkowy – uszkodzenia powyżej jąder ślimakowych.
- Niedosłuch mieszany – współwystępowanie obu rodzajów niedosłuchu.
Rodzaje niedosłuchów
- Ze względu na lokalizację:
- Typ obwodowy – uszkodzenie narządu słuchu (przewodzeniowy i odbiorczy).
- Typ centralny – uszkodzenia w mózgu.
- Ze względu na czas wystąpienia:
- Prelingwalny – przed nauką języka.
- Perylingwalny – w czasie nauki podstaw języka.
- Postlingwalny – po opanowaniu języka.
- Ze względu na etiologię:
- Wrodzony – związany z genetyką lub czynnikami prenatalnymi.
- Nabyty – wynik chorób lub urazów po urodzeniu.
- Ze względu na głębokość: klasyfikacja BIAP obejmująca różne stopnie ubytku słuchu.
Przyczyny niedosłuchu
Przyczyny mogą być różne w zależności od typu niedosłuchu:
- Przewodzeniowy: woskowina, zapalenie ucha, nowotwory.
- Odbiorczy: wady wrodzone, urazy akustyczne, choroby wirusowe.
- Ośrodkowy: guzy mózgu, udary, neuropatie.
Charakterystyka niedosłuchu
Niedosłuch przewodzeniowy objawia się gorszym słyszeniem dźwięków niskich, natomiast niedosłuch odbiorczy – problemami z wysokimi dźwiękami i zrozumieniem mowy w hałasie.
Leczenie niedosłuchów
Leczenie jest najczęściej przyczynowe:
- Niedosłuch przewodzeniowy – leczenie operacyjne lub zabiegowe.
- Niedosłuch odbiorczy – stosowanie aparatów słuchowych, implantów lub farmakoterapii.