Buroziemy – Charakterystyka Gleby
Buroziemy to rodzaj suchych, zasadowych gleb półpustynnych, które występują w klimacie umiarkowanym ciepłym. Powstają w obszarach o rocznych opadach wynoszących około 150-200 mm, z największymi opadami w późnej wiośnie. Gleby te charakteryzują się roślinnością półpustynną, głównie bylicą i ostnicą, o niepełnym zwarciu.
Podłoże i Skład
Burozymy powstają na różnych rodzajach podłoża, w tym:
- pyłach lessopodobnych
- piaskach
- zwietrzelinie wapieni i łupków ilastych
Roślinność dostarcza niewielką ilość materii organicznej, co powoduje, że poziom próchniczny jest cienki (do kilkunastu centymetrów) i ubogi w próchnicę (poniżej 2%). Obumarła roślinność przyczynia się do akumulacji soli sodowych, które w trakcie suszy wytrącają się na powierzchni gleby.
Profil Buroziemu
Przykładowy profil buroziemu składa się z następujących poziomów genetycznych:
- AE (0-15 cm) – płowoszary poziom próchniczno-eluwialny
- B (15-25 cm) – ciemniejszy poziom iluwialny, sołońcowaty
- Bca (25-45 cm) – żółtobury, węglanowy poziom iluwialny
- Bgips (45-100 cm) – gipsowy poziom iluwialny
- C (<100 cm) – zasobna w łatwo rozpuszczalne sole skała macierzysta
Właściwości Gleby
Odczyn buroziemu jest słabo zasadowy lub zasadowy. Kompleks sorpcyjny jest głównie nasycony przez jony wapnia i magnezu, a jony sodu zajmują jedynie 5-7% objętości sorpcyjnej. Buroziemy, obok szaroburych gleb pustynnych, są glebami strefowymi strefy suchej klimatu umiarkowanego ciepłego.
Występowanie i Wykorzystanie
Największe obszary buroziemu można znaleźć w:
- Środkowej i Centralnej Azji (Kazachstan, Uzbekistan, Turkmenistan, Mongolia)
- Kotlinach Kordylierów w Ameryce Północnej
- Patagonii w Ameryce Południowej
Wykorzystanie rolnicze tych gleb jest ograniczone głównie do pastwisk dla owiec i bydła. W międzynarodowej systematyce gleb WRB buroziemy są klasyfikowane jako Calcisols lub Gypsisols, a według amerykańskiej systematyki Soil Taxonomy jako Aridisols.
