Związek Odwetu (ZO) – polska organizacja sabotażowo-dywersyjna działająca w czasie II wojny światowej jako część Związku Walki Zbrojnej.
Działalność
ZO został utworzony 20 kwietnia 1940 roku na rozkaz płk. Stefana Roweckiego „Grota”. Jego celem było zorganizowanie działań wojennych w struktury podporządkowane jednemu ośrodkowi. Związek Odwetu działał na własnej sieci łączności, co było istotne dla bezpieczeństwa organizacji.
Dowództwo sprawował podpułkownik Franciszek Niepokólczycki ps. „Teodor”. Główne zadania ZO obejmowały:
- Osłabienie potencjału wojennego okupanta.
- Niszczenie zapasów paliw i materiałów.
- Realizację akcji sabotażowych w zakładach przemysłowych.
Organizacja prowadziła również patrole dywersyjne oraz formacje kobiece, takie jak Oddział „Dysk” pod dowództwem Wandy Gertz. W 1942 roku ZO przyjął pod swoje skrzydła Oddział Dyspozycyjny „Motor” oraz Oddział Specjalny „Jerzy”.
Związek Odwetu przeprowadził kilkaset tysięcy akcji sabotażowych, w tym zamachy na terenie Rzeszy. Do najbardziej znaczących akcji należy Akcja Wieniec przeprowadzona w nocy z 7 na 8 października 1942 roku. Po utworzeniu Armii Krajowej, Związek Odwetu włączono do Kedywu.
Dowódcy
- mjr Franciszek Niepokólczycki ps. „Teodor”
- mjr Jan Wojciech Kiwerski ps. „Rudzki”
Przypisy
Kategoria: Armia Krajowa
Kategoria: Kedyw
