Francuski Kalendarz Rewolucyjny
Francuski kalendarz rewolucyjny, wprowadzony 5 października 1793 roku przez Konwent republikański, zastąpił erę chrześcijańską erą republikańską. Lata zaczęto liczyć od 22 września 1792, daty ustanowienia pierwszej republiki. Kalendarz ten funkcjonował do 1 stycznia 1806, kiedy to Napoleon Bonaparte przywrócił kalendarz gregoriański.
Struktura Kalendarza
Kalendarz składał się z 12 miesięcy po 30 dni oraz 5 (lub 6 w latach przestępnych) dodatkowych dni, zwanych Dniami Sankiulotów. Rok miał 365 dni, a każdy miesiąc był podzielony na 3 dekady po 10 dni. W praktyce, w 1802 roku zrezygnowano z dekad i przywrócono tygodnie.
Miesiące
Miesiące kalendarza rewolucyjnego nazwano nawiązując do przyrody i pór roku, a ich nazwy kończą się na odpowiednie sufiksy:
- Jesień:
- Vendémiaire (winobranie)
- Brumaire (mgła)
- Frimaire (mróz)
- Zima:
- Nivôse (śnieżny)
- Pluviôse (deszczowy)
- Ventôse (wietrzny)
- Wiosna:
- Germinal (kiełek)
- Floréal (kwiat)
- Prairial (łąka)
- Lato:
- Messidor (żniwa)
- Thermidor (gorący)
- Fructidor (owoce)
Dni Sankiulotów
Dodatkowe dni w roku, zwane Dniami Sankiulotów, były dniami świątecznymi, w tym Dniem Rewolucji, obchodzonym 22 września w latach przestępnych.
Podsumowanie
Francuski kalendarz rewolucyjny był próbą wprowadzenia nowego porządku w obliczu zmian społecznych i politycznych w rewolucyjnej Francji. Choć jego funkcjonowanie było krótkie, zapisał się w historii jako symbol dążenia do odmienności i rewolucji.
