Eugeniusz IV
Eugeniusz IV, właściwie Gabriele Condulmaro, był papieżem w latach 1431-1447. Urodził się w Wenecji około 1383 roku w zamożnej rodzinie. Jako młody człowiek został kanonikiem regularnym, a dzięki pokrewieństwu z Grzegorzem XII szybko awansował w hierarchii kościelnej. Został biskupem Sieny i kardynałem prezbiterem San Clemente.
Wybór na papieża
3 marca 1431 roku, Eugeniusz IV został wybrany na Stolicę Piotrową. Jego wybór miał na celu zwołanie soboru w Bazylei oraz zapewnienie współpracy w kolegium kardynalskim. Jednak już po intronizacji uznał te uzgodnienia za wymuszone.
Pontyfikat
Uroczyste otwarcie soboru w Bazylei miało miejsce 23 lipca 1431 roku. Decyzje podjęte na tym soborze osłabiły jego pozycję, co doprowadziło do dwuletniego sporu z kardynałami. Ostatecznie, Eugeniusz IV uznał sobór za legalny.
Rebelia i sobór w Ferrarze
W maju 1434 roku wybuchła rebelia przeciwko Eugeniuszowi IV, co zmusiło go do ucieczki do Florencji. W 1437 roku przeniósł obrady soboru do Ferrary, a następnie do Florencji, gdzie 6 lipca 1439 roku zawarto unię z Kościołem prawosławnym. W 1443 roku sobór przeniesiono do Rzymu.
Ostatnie lata
Eugeniusz IV nie zdołał zakończyć wojny stuletniej, a jego proniemiecka polityka spotkała się z oporem. Zmarł 23 lutego 1447 roku i został pochowany w Rzymie w kościele S. Salvatore in Lauro.
Bibliografia
- Poczet papieży Michał Gryczyński
- Paweł Janowski, Laetentur caeli, bulla papieża Eugeniusza IV z 6 lipca 1439 roku, w: Encyklopedia Katolicka, Lublin 2004, t. X, kol. 364-365.
