Jan herbu Łodzia
Jan herbu Łodzia (zm. 14 kwietnia 1346) był biskupem poznańskim, świadkiem w procesie polsko-krzyżackim oraz autorem sekwencji i antyfon. Urodził się jako syn rycerza Sędziwoja i po raz pierwszy pojawił się w dokumentach w 1319 roku, kiedy to jako kanclerz biskupa poznańskiego uczestniczył w delegacji mającej na celu złożenie pozwu przeciwko Krzyżakom dotyczącego Pomorza Gdańskiego.
Kariera i działalność
W trakcie procesu, który odbył się w Inowrocławiu i Brześciu Kujawskim, Jan był obecny jako świadek. W 1331 roku, podczas krzyżackiej wyprawy wojennej, był bliski śmierci. W 1335 roku objął urząd biskupa poznańskiego i zainicjował proces przeciwko Zakonowi Krzyżackiemu w Kurii Rzymskiej, a w 1339 roku uczestniczył w procesie w Warszawie, gdzie skrytykował rządy Władysława Łokietka oraz zbrodnie Krzyżaków. W 1343 roku zrzekł się roszczeń w ramach pokoju kaliskiego. Zmarł w 1346 roku i został pochowany w poznańskiej katedrze.
Twórczość
Jan był również autorem kilku hymnów i sekwencji ku czci Matki Boskiej i świętych. Uważa się, że stworzył inskrypcję na grobie Bolesława Chrobrego i był muzykiem grającym na cytrze.
Ważniejsze utwory
- Salve salutis janua – sekwencja na Wniebowzięcie NMP
- In laudem sacro praesuli – sekwencja na cześć św. Wojciecha
- Lux clarescit in via – antyfona maryjna
Materiały źródłowe
Ważne materiały dotyczące jego działalności to:
- Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum, Poznań 1855
- Codex diplomaticus Maioris Poloniae, Poznań 1878
Utwory o niepewnym autorstwie
- De sancto Paulo – sekwencja
- Tu es Petrus et super hanc petram… – sekwencja na cześć św. Piotra
Bibliografia
Ważne źródło dotyczące Jana to Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2, s. 495-496.
Jan herbu Łodzia pozostaje istotną postacią w historii Kościoła oraz literatury średniowiecznej w Polsce.
