Henryk II – Król Nawarry
Henryk II (18 kwietnia 1503 – 25 maja 1555) był tytularnym królem Nawarry. Był najstarszym synem Jana III d’Albret i Katarzyny de Foix. Po śmierci matki w 1517 roku, Henryk przejął prawa do tronu Nawarry, które były kwestionowane przez Ferdynanda II, króla Hiszpanii. Dzięki wsparciu króla Francji Franciszka I, uzyskał tytuł króla Nawarry oraz hrabiego Foix.
Życie polityczne
Po nieudanych negocjacjach w Noyonie (1516) i Montpellier (1518), Henryk podjął działania mające na celu zapewnienie sobie zwierzchnictwa nad królestwem. Jednak francuskie wojska zostały ostatecznie wygnane przez Hiszpanów. W 1525 roku, po bitwie pod Pawią, Henryk został uwięziony, ale udało mu się uciec. Sympatyzował z hugenotami, a zmarł w Pau w 1555 roku.
Małżeństwo i potomstwo
W 1526 roku Henryk II ożenił się z Małgorzatą z Nawarry, siostrą króla Franciszka I Walezjusza oraz wdową po Karolu, księciu Alençon. Z tego małżeństwa miał dwoje dzieci:
- Joanna d’Albret (1528–1572) – królowa Nawarry, żona Antoniego de Burbon-Vendôme, matka Henryka IV Burbona, króla Francji.
- Jan d’Albret (ur. i zm. 1530).
Podsumowanie
Henryk II pozostaje ważną postacią w historii Nawarry, a jego dziedzictwo kontynuowane jest przez potomków, w tym Henryka IV Burbona. Jego życie i polityka miały istotny wpływ na losy regionu w XVI wieku.
