„`html
Emil Adolf von Behring
Emil Adolf von Behring (1854-1917) był niemieckim bakteriologiem, uznawanym za jednego z pionierów immunologii. W 1901 roku otrzymał pierwszą Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
Życiorys
Urodził się 15 marca 1854 roku w Hansdorfie (obecnie Ławice) w rodzinie nauczycielskiej jako piąte z trzynaściorga dzieci. Po ukończeniu gimnazjum w Olsztynku, studiował medycynę w Berlinie, a następnie pracował jako asystent Roberta Kocha.
W 1895 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie w Halle oraz w Instytucie Terapii Doświadczalnej w Marburgu. Wspólnie z Japończykiem Shibasaburo Kitasato opracował surowice antytoksyczne przeciwbłonicze i przeciwtężcowe, co przyczyniło się do rozwoju seroterapii. Otworzył także wytwórnię surowic i szczepionek „Behring-Werke” w Marburgu.
Za swoje osiągnięcia w seroterapii, w tym w walce z błonicą, został uhonorowany Nagrodą Nobla. Komitet Noblowski podkreślił, że jego prace otworzyły nową drogę dla medycyny.
W grudniu 1896 roku ożenił się z Elzą Spinolą, z którą miał sześciu synów. Para spędziła miesiąc miodowy w willi „Behring” na Capri w 1897 roku.
Dziedzictwo
Nazwisko Behringa jest obecne w nazwach firm takich jak Dade Behring i CSL Behring, a także w nazwie prestiżowej nagrody medycznej przyznawanej przez uniwersytet w Marburgu. Na jego cześć nazwano również planetoidę (65685) Behring.
Publikacje
- Die praktischen Ziele der Blutserumtherapie (1892)
- Aetiologie und aetiologische Therapie des Tetanus (1904)
- Diphterie (1910)
- Einführung in die Lehre von der Bekämpfung der Infectionskrankheiten (1912)
Linki zewnętrzne
„`
