Dolina Dzika
Dolina Dzika (słow. Veľká Zmrzlá dolina, niem. Großes Papirustal, węg. Nagy Papirusz-völgy) to polodowcowa dolina w Tatrach Wysokich, znajdująca się na Słowacji, będąca odgałęzieniem Doliny Zielonej Kieżmarskiej.
Opis
Dolina Dzika wznosi się nad Zielonym Stawem Kieżmarskim, oddzielona od Doliny Zielonej Kieżmarskiej przez wysoki próg skalny. W dolinie znajdują się wodospady, takie jak Długi Wodospad i Miedziana Siklawa. Górna część doliny nosi nazwę Barania Kotlina, a jej odnoga – Miedziana Kotlina, prowadzi pod szczyt Łomnicy. Charakterystyczne jest, że śnieg utrzymuje się tu przez większość roku, a w Miedzianej Kotlinie znajduje się wieczny śnieg.
Topografia
- Od północy graniczy z Doliną Jastrzębią, oddzieloną grzędą z Czarnego Szczytu.
- Od zachodu z Doliną Czarną Jaworową, rozdzieloną granią główną Tatr.
- Od południa z Doliną Małej Zimnej Wody, oddzieloną boczną granią.
- Od południowego wschodu z Miedzianą Kotliną, oddzieloną długim filarem.
Nazewnictwo
Nazwa Doliny Dzikiej odzwierciedla jej naturalny, dziki charakter. Dawna słowacka nazwa, Divoká dolina, została zmieniona, aby uniknąć pomyłek z polskim określeniem. Nazwy węgierska i niemiecka odwołują się do poszukiwacza skarbów Johann Andreas Papirus.
Turystyka i narciarstwo
Dolina Dzika jest trudno dostępna, nie prowadzą przez nią oznaczone szlaki turystyczne. Przez dolinę biegnie nieoznakowana trasa prowadząca na Baranią Przełęcz. Latem dolina jest wykorzystywana do skialpinizmu, a narciarze korzystają z płatów śniegu. W 1976 roku zainstalowano przenośny wyciąg narciarski.
Pierwszą osobą, która odwiedziła Dolinę Dziką, był Robert Townson w 1793 roku. W dolinie pojawiali się także koziarze, górnicy, oraz poszukiwacze skarbów.
Podsumowanie
Dolina Dzika to wyjątkowe miejsce w Tatrach Wysokich, znane z malowniczych krajobrazów, trudnej dostępności oraz bogatej historii turystycznej.
