Jan Beyzym (1850-1912) był misjonarzem i błogosławionym Kościoła katolickiego.
Życiorys
Jan Beyzym urodził się 15 maja 1850 roku w Beyzymach Wielkich jako najstarszy syn Jana i Olgi z hrabiów Stadnickich. Po upadku Powstania styczniowego, jego ojciec został skazany na karę śmierci, a rodzina przeniosła się do Kijowa. Beyzym ukończył II Gimnazjum w latach 1864-1871, a w 1872 roku wstąpił do zakonu jezuitów.
Święcenia kapłańskie przyjął 26 lipca 1881 roku, a następnie pracował jako wychowawca w Tarnopolu i Chyrowie. W 1890 roku Beyzym podjął misję wśród trędowatych na Madagaskarze, gdzie zastał skrajne warunki życia chorych w leprozorium w Ambahivorace.
Beyzym postanowił zbudować szpital dla 200 pacjentów w Maranie, co wymagało znacznych funduszy. Po przeprowadzeniu kampanii zbierania datków, udało mu się zebrać 25 tysięcy franków. Budowa trwała 8 lat i zakończyła się w 1911 roku, a szpital istnieje do dziś.
Oprócz pracy z chorymi, Beyzym stworzył słownik polsko-malgaski i pisał artykuły do prasy misyjnej. Planując pomoc więźniom na Sachalinie, zmarł 2 października 1912 roku na Madagaskarze. Jego szczątki zostały ekshumowane w 1993 roku w związku z procesem beatyfikacyjnym i złożone w sarkofagu w szpitalnej kaplicy.
Pamiątki
W Muzeum Towarzystwa Jezusowego w Starej Wsi przechowywane są pamiątki po bł. Janie Beyzymie, w tym ryngraf, alba, różaniec oraz przedmioty medyczne.
Kult
Beatyfikacji Beyzyma dokonał Jan Paweł II 18 sierpnia 2002 roku. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 12 października.
Wybrane publikacje
- O. Jan Beyzym T. J. i Trędowaci na Madagaskarze (1904)
- Listy O. Jana Beyzyma T. J. (1927)
