Martynika
Martynika jest departamentem zamorskim Francji, położonym w archipelagu Wysp Nawietrznych w Małych Antylach, między Dominiką a Saint Lucią. Jej stolicą jest Fort-de-France, a wyspa ma powierzchnię 1128 km² i gęstość zaludnienia wynoszącą 329 os./km². W 2018 roku liczba ludności wynosiła 371 246.
Geografia
Martynika to górzysta wyspa wulkaniczna, z najwyższym szczytem Montagne Pelée (1397 m n.p.m.). Jej klimat jest równikowy wilgotny, a roczne opady wahają się od 1250 mm na wybrzeżu do 5000 mm w interiorze. Na wyspie rosną bujne lasy równikowe oraz roślinność namorzynowa na wybrzeżach.
Przyroda
Na Martynice występuje 1325 gatunków rodzimych zwierząt, w tym 105 endemicznych. Niestety, 9 gatunków uznano za wymarłe. Na wyspie zarejestrowano również 1791 gatunków roślin, z czego 36 to endemity. Przyroda wyspy jest zróżnicowana, z wieloma gatunkami roślin i zwierząt.
Historia
Francuscy osadnicy przybyli na wyspę w 1635 roku, a Martynika pozostała pod kontrolą Francji, z krótkimi okresami brytyjskiej okupacji. W 1848 roku zniesiono niewolnictwo, co wpłynęło na kształtowanie się kreolskiej kultury. W 1946 roku Martynika uzyskała status departamentu zamorskiego Francji.
W latach 60. XX wieku na wyspie zaczęły działać ugrupowania domagające się niepodległości. Władze francuskie wprowadziły ograniczone reformy decentralizacyjne w 1982 roku, a w 1998 roku nadano wyspie dodatkowe uprawnienia autonomiczne. Referendum w 2003 roku potwierdziło status Martyniki jako departamentu i regionu zamorskiego Francji.
Ustrój polityczny
Martynika jest zarówno departamentem, jak i regionem administracyjnym Francji. Władze wyspy stanowią prefekt oraz rada generalna. Martynika dzieli się na 34 gminy.
Demografia
Większość mieszkańców (90%) ma afrykańskie i afrykańsko-biało-indiańskie pochodzenie. Struktura religijna w 2010 roku przedstawiała się następująco:
- Katolicy – 84,6%
- Protestanci – 9,6%
- Adwentyści dnia siódmego – 5,8%
- Zielonoświątkowcy – 2%
