Szachowa notacja algebraiczna

Szachowa notacja algebraiczna to metoda zapisu partii szachowej, szeroko stosowana w zawodach, literaturze oraz przez programy szachowe.

Nazwy pól i bierek

Szachownica składa się z kolumn oznaczonych literami od a do h oraz rzędów numerowanych od 1 do 8. Każde pole identyfikowane jest przez literę kolumny i numer rzędu. Figury oznaczane są wielkimi literami:

K – król
H – hetman
W – wieża
G – goniec
S – skoczek

Piony nie mają przypisanej litery.

Zapis posunięć

Ruch figury zapisuje się poprzez pierwszą literę jej nazwy oraz współrzędne pola, na które ma być przesunięta. Przykłady:

Ge5 – goniec na pole e5
Sf3 – skoczek na pole f3
c5 – pion na pole c5

Bicie oznaczane jest literą x lub znakiem :, np. G:e5. Dla bicia pionem wskazuje się kolumnę, z której pion bije, np. e:d5.

Unikanie wieloznaczności

Aby rozróżnić identyczne figury mogące wykonać ruch na to samo pole, dodaje się:

literę kolumny, jeśli figury są w tym samym rzędzie;
numer rzędu, jeśli są w tej samej kolumnie.

Promocja, roszada, rezultat partii

Promocja piona zapisywana jest poprzez literę figury, na którą został promowany, np. e1H. Roszada notowana jest jako O-O (krótka) lub O-O-O (długa). Znak + oznacza szach, # mat, a = propozycję remisu.

Rezultat partii zapisywany jest jako: