Święty Eryk IX Jedvardsson
Święty Eryk IX Jedvardsson, znany jako Erik den helige, był pierwszym królem Szwedów z dynastii Erykidów. Urodził się około 1120 roku w okolicach jeziora Melar, a zmarł około 1160 roku. Jego panowanie przypada na lata 1155–1160, choć daty te są niepewne.
Eryk był synem Edwarda, a jego matka, Cecylia, pochodziła z rodu pogańskiego uzurpatora Swena Blota. W ramach swoich działań Eryk zorganizował wyprawę krzyżową do Finlandii, mając na celu podbój i chrystianizację tego kraju. Niestety, wyprawa okazała się nieudana. W 1155 roku powierzył biskupa Henryka z Uppsali do Turku, gdzie ten został zamordowany przez fińskiego rolnika.
W 1150 roku Eryk został współwładcą w królestwie, a po śmierci Swerkera I w 1156 roku objął samodzielne rządy, usuwając syna Swerkera, Karola VII, z tronu. Eryk IX zginął w 1159 lub 1160 roku w pobliżu Uppsali, a podejrzenia o zlecenie morderstwa kierowano w stronę Magnusa Henrikssona.
Rodzina
Żoną Eryka IX była Krystyna, córka duńskiego możnego Bjorna Jernside. Para miała syna, Knuta Erikssona, który został królem Szwecji w 1167 roku.
Kult i dziedzictwo
Eryk IX jest czczony jako święty, a jego kult uwzględnia kalendarz z Valentuny z 1198 roku. Około 1220 roku jego szczątki przeniesiono do katedry w Uppsali, gdzie pozostały pomimo reformacji, stając się ważnym symbolem Szwecji. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 18 maja, a Eryk IX jest patronem tego kraju.
W ikonografii przedstawiany jest jako król w koronie, trzymający miecz i sztandar. Jego atrybuty to model kościoła w Uppsali oraz palma męczeńska, symbolizująca jego śmierć.
