Dominique Vivant Denon
Dominique Vivant Denon (1747-1825) był francuskim arystokratą, artystą, dyplomatą i jednym z pionierów egiptologii. Znany z działalności artystycznej i podróżniczej, przyjaźnił się z takimi osobistościami jak Wolter i David.
Życie i działalność
Denon pełnił różne funkcje dyplomatyczne, w tym kustosza królewskich gemm. W latach 1775-1782 był sekretarzem ambasady w Szwajcarii, a następnie w Neapolu. Po powrocie do Paryża w 1787 roku, dołączył do Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby. W obliczu rewolucji francuskiej stracił majątek, jednak zyskał protekcję Robespierre’a oraz Napoleona Bonaparte.
W 1798 roku towarzyszył Napoleonowi w wyprawie do Egiptu jako przedstawiciel Komisji Sztuk i Nauk. Tam przeprowadził badania archeologiczne, w tym w nekropolii w Gizie i Sakkarze, tworząc liczne notatki i szkice. Jego prace przyczyniły się do rozwoju egiptologii, a album „Podróże po Dolnym i Górnym Egipcie” (1802) stał się istotnym dziełem w tej dziedzinie.
Po powrocie do Francji, Denon został dyrektorem Centralnego Muzeum Sztuk i odegrał kluczową rolę w rozbudowie zbiorów Luwru. Zmarł w 1825 roku, a jego grób znajduje się na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Spuścizna i nawiązania
Denon jest często niedoceniany. Waldemar Łysiak krytycznie zauważa, że jego nazwisko nie jest powszechnie znane, mimo że miał ogromny wpływ na rozwój muzealnictwa. Milan Kundera odnosi się do Denona w swoich dziełach, wskazując na jego znaczenie w kontekście historycznym.
Dzieła
Wśród jego najważniejszych publikacji znajdują się:
- Julie, ou Le bon père (1769)
- Point de lendemain (1777)
- Voyage en Sicile (1788)
- Voyage dans la Basse et Haute-Égypte (1802)
- Monuments des arts du dessin (1829)
Podsumowanie
Dominique Vivant Denon był kluczową postacią w historii sztuki i archeologii. Jego prace przyczyniły się do rozwoju egiptologii i muzealnictwa, pozostawiając trwały ślad w kulturze europejskiej.
