Quintus Ennius – Ojciec Literatury Rzymskiej
Quintus Ennius, urodzony w 239 p.n.e. w Rudiae (Apulia), zmarł w 169 p.n.e. i jest uznawany za jednego z najważniejszych poetów rzymskich oraz ojca literatury rzymskiej. Jego życie i twórczość miały istotny wpływ na rozwój poezji w Rzymie.
Życie i Kariera
Ennius walczył na Sardynii podczas drugiej wojny punickiej, gdzie nawiązał znajomość z Katonem Starszym. Po przybyciu do Rzymu pracował jako nauczyciel oraz poeta. Dzięki swoim osiągnięciom w literaturze otrzymał obywatelstwo rzymskie.
Dzieła i Twórczość
Do dzisiejszych czasów przetrwało 20 tytułów tragedii Enniusa oraz ich fragmenty. Jego najważniejszym dziełem jest epos historyczny Annales (Roczniki), składający się z 18 ksiąg, który przedstawia poetycką wizję historii Rzymu od przybycia Eneasza do Italii. Był to pierwszy większy utwór łaciński napisany heksametrem daktylicznym, który Ennius wprowadził do poezji łacińskiej.
Z Annales zachowało się około 600 wierszy, w tym początek pierwszej księgi: Musae quae pedibus magnum pulsatis Olympum. Do czasu powstania Eneidy Roczniki były uważane za epopeję narodową Rzymian, a ich popularność osiągnęła szczyty w II wieku n.e., podczas „srebrnego” okresu literatury rzymskiej.
Utrata Dzieła
Utrata Annales prawdopodobnie związana była z nagłym odpływem mody na archaiczne wzorce w III wieku n.e.
Inne Działalności
- Adaptacja dramatów i komedii greckich, głównie z Eurypidesa.
- Pierwsze rzymskie epigramaty.
- Dzieło Saturae – zbiór różnorodnych treści i metrycznych form.
Ennius pozostaje kluczową postacią w historii literatury, której wpływ nadal jest odczuwalny w dziełach późniejszych autorów.
