Daniel Bernoulli
Daniel Bernoulli (ur. 8 lutego 1700 w Groningen, zm. 17 marca 1782 w Bazylei) był szwajcarskim matematykiem i fizykiem, który w 1755 roku został członkiem zagranicznym Akademii Stanisława w Nancy.
Życiorys
Bernoulli rozpoczął karierę akademicką jako profesor matematyki w Petersburgu w 1725 roku, a następnie wykładał anatomię i botanikę na uniwersytecie w Bazylei od 1733 roku. W 1750 roku objął katedrę fizyki na tym samym uniwersytecie. Jego prace przyczyniły się do rozwoju mechaniki statystycznej oraz kinetyczno-molekularnej teorii gazów. Interesował się również medycyną oraz fizjologią.
Bernoulli zajmował się różnymi dziedzinami matematyki, w tym rachunkiem prawdopodobieństwa, równaniami różniczkowymi i metodami przybliżonymi. Zdefiniował liczbę e i rozwiązał problem struny drgającej. Jego badania nad ruchem cieczy doprowadziły do sformułowania równania znanego jako równanie Bernoulliego. W kontekście teorii prawdopodobieństwa, rozwiązał paradoks petersburski, co miało istotny wpływ na współczesną teorię oczekiwanej użyteczności. Odkrył, że poruszający się płyn wywiera niższe ciśnienie przy większej prędkości.
Bernoulli pochodził z rodziny matematyków; jego ojcem był Johann Bernoulli, a stryjem Jakob Bernoulli.
Wybrane publikacje
- Daniel Bernoulli, 1954, Exposition of a New Theory on the Measurement of Risk, Econometrica 22, 23-36 (reprint oryginalnej pracy Bernoulliego z paradoksem petersburskim z 1738 roku)
Podsumowanie
Daniel Bernoulli był kluczową postacią w rozwoju matematyki i fizyki XVIII wieku, a jego badania w zakresie mechaniki płynów oraz teorii prawdopodobieństwa wpłynęły na wiele współczesnych dziedzin nauki.
