Papież Franciszek, przez ponad dziesięć lat przewodzący Kościołowi katolickiemu, z pewnością na trwale zapisze się w kartach historii. Choć jego działania jako lidera są powszechnie znane, niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, jak wyglądało jego życie przed przyjęciem pontyfikatu. Zanim Jorge Mario Bergoglio zasiadł na tronie Piotrowym, był zwykłym mężczyzną z Buenos Aires – synem, bratem, kapłanem i jezuitą.
POCZĄTKI ŻYCIA
Jorge Mario Bergoglio przyszedł na świat 17 grudnia 1936 roku w Buenos Aires, w rodzinie włoskich imigrantów. Jego ojciec, Mario José Bergoglio, pracował jako księgowy, a matka, Regina María Sívori, pełniła rolę gospodyni domowej. Był najstarszym z pięciorga rodzeństwa, co już od najmłodszych lat wiązało się z dużą odpowiedzialnością.
W rodzinie Bergoglio znajdowało się dwóch braci – Oscara Adriána i Alberto Horacio, oraz dwie siostry – Martę Reginę i Marię Elenę. Szczególnie bliską relację miał z Marią Eleną, z którą utrzymywał częsty kontakt przez całe swoje życie, nazywając ją swoją „najbliższą powierniczką”.
WARTOŚCI RODZINNE
Papież Franciszek często podkreślał, że z domu wyniósł fundamentalne wartości – miłość, wzajemny szacunek oraz gotowość do niesienia pomocy. Jako młody chłopak był pełen energii, a jego dzieciństwo upływało w duchu katolickich ideałów. Wspomnienia rodzinnych obiadów, które były okazją do wspólnej modlitwy i radości, kształtowały jego duchowość.
Dzieciństwo Bergoglio przypadło na ubogą dzielnicę Flores w Buenos Aires, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata, podejmując pierwsze ważne decyzje. Mimo skromnych warunków finansowych rodzina nie szczędziła mu emocjonalnego i duchowego wsparcia. Od najmłodszych lat łączył życie rodzinne z głęboką wiarą katolicką, zaczynając naukę w szkole salezjańskiej w wieku 6 lat, co miało duży wpływ na jego dalsze losy.
POWOŁANIE DO SŁUŻBY
Choć w dzieciństwie marzył o zostaniu lekarzem, z czasem jego serce skierowało się ku duchowości, co doprowadziło go do wybrania drogi kapłańskiej. Zainteresowanie literaturą, filozofią oraz psychologią rozwijało się równolegle z jego powołaniem, a te dziedziny stały się fundamentem jego późniejszych studiów w zakonie jezuitów.
Początkowo uczęszczał do technikum, zdobywając dyplom technika chemika, jednak wkrótce zrozumiał, że jego prawdziwe powołanie wiąże się z Kościołem. W wieku 21 lat rozpoczął naukę w seminarium w Villa Devoto, gdzie rozwijał swoje religijne zainteresowania. W 1958 roku wstąpił do zakonu jezuitów, a jego decyzja o życiu zakonnym była jedną z kluczowych w jego biografii.
SKROMNOŚĆ I BLISKOŚĆ Z LUDZMI
Po ukończeniu studiów teologicznych, psychologicznych, filozoficznych oraz literackich, Bergoglio przyjął święcenia kapłańskie w 1969 roku i, w 1973 roku, złożył profesję wieczystą w zakonie jezuitów. Mimo że piął się po hierarchii kościelnej, zachował pokorę i prostotę, unikając luksusu. Miał skromne mieszkanie, gotował samodzielnie i podróżował metrem, co kontrastowało z zachowaniem wielu innych duchownych. Jego styl życia stał się przykładem dla wielu, jak powinien postępować duchowy przewodnik.
Jorge Bergoglio był też miłośnikiem książek, które kształtowały jego myślenie. W trakcie studiów oraz wczesnej pracy duszpasterskiej zafascynował się psychologią, co pomogło mu w nawiązywaniu relacji z osobami przeżywającymi trudne chwile.
WIĘZI RODZINNE
Pomimo oddania Kościołowi, Franciszek nigdy nie zapomniał o rodzinie. Jego relacje z bliskimi były pełne ciepła i szacunku, zwłaszcza z matką, która nauczyła go wartości modlitwy i życzliwości wobec innych. Po śmierci ojca jeszcze bardziej związał się z rodziną, stając się ich wsparciem.
Jego życie przed papieżowaniem było zatem nie tylko pretekstem do poznania teologii, ale także cennym doświadczeniem, które na zawsze wpłynęło na jego podejście do człowieka oraz jego misję jako biskupa Rzymu. Nie tylko zarządzał Kościołem, ale również ukazywał, jak każda drobna wartość może zaowocować godnym życiem pełnym pasji oraz zaangażowania.
