Julia Keilowa, znana projektantka i rzeźbiarka, stanowiła zjawisko w czasach II Rzeczypospolitej. Wystawiała swoje dzieła zarówno na krajowych, jak i międzynarodowych imprezach, współpracowała z czołowymi producentami platerów, a jej życie pełne było spotkań z elitami towarzyskimi przedwojennej Warszawy. Niestety, jej obiecująca kariera zakończyła się tragicznie — zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach w 1942 roku, a jej innowacyjne projekty na długo popadły w zapomnienie.
NOWE CZASY I EMANCYPACJA KOBIET
Jak zauważa Weronika Waldon, Julia Keilowa doskonale uzupełniała obraz „nowych czasów”, w których żyła. Po I wojnie światowej zyskiwała na znaczeniu nie tylko emancypacja kobiet, ale także wzornictwo użytkowe. Młoda artystka wykazała się umiejętnością maksymalnego wykorzystania tych sprzyjających warunków.
ŚWIATŁA I CIEŃ RODZINY RINGLÓW
Urodzona w 1902 roku w Stryju w rodzinie żydowskiej, Julia Ringel był dzieckiem oświeconych, zasymilowanych rodziców. W domu Ringlów panowała atmosfera sprzyjająca edukacji i rozwojowi intelektualnemu. Obie siostry Ringlów studiowały w prestiżowych szkołach, a starsza Celina zdobyła nawet doktorat z chemii. Julia, choć na początku rozpoczęła studia z krystalografii, szybko zrezygnowała, by poświęcić się sztuce w Państwowej Szkole Przemysłowej. Rodzice akceptowali jej wybory, co było wówczas rzadkością.
MIŁOŚĆ I PASJA
Jej mąż, Ignacy Keil, również wspierał ją w dążeniu do artystycznej kariery. Po urodzeniu syna Marcela Julia szybko wróciła do pracy i rzeźbienia. Przyjaciel Ignacego wspominał, że ich dom był nietypowym miejscem jak na ówczesne czasy, co podkreśla determinację Julii, by rozwijać się w swoim zawodzie. Mimo sukcesów jej życie na wiele lat zapadło w niepamięć.
ODKRYWANIE TRAUDY DOSKONAŁOŚCI
Moda na Julii Keilowej zaczęła się w końcówce lat 90. i na początku lat 2000, ale nawet wtedy zaledwie kilka zdjęć i szczątkowych informacji na jej temat było dostępnych. Choć temat wydawał się mało perspektywicznym, poszukiwanie informacji o artystce okazało się niezbędne do zrozumienia kontekstu jej twórczości. Dziś po latach wiedza na jej temat wciąż się rozwija, a odkrycia genealogiczne i biograficzne stanowią dodatkowy kontekst dla jej dzieł.
NIEZBĘDNY KONTEKST HISTORYCZNY
Aż do dziś pozostaje wiele niewiadomych. Data śmierci Keilowej, na przykład, zmienia się w różnych źródłach. Różne informacje podawane przez jej syna w dokumentach stanowią tylko jeden z wielu aspektów, które wzbogacają jej historię. Ignacy Keil wspomniał o aresztowaniu przez Gestapo, co było skutkiem posiadania pieczątki z czasów pracy w lwowskiej pracowni ceramicznej. Niemcy aresztowali ją nie z powodu jej pochodzenia, ale za polityczne związki.”
POWÓD ZAPOMNIENIA
Dlaczego przez tak długi czas zapomniano o Julii Keilowej? Po wojnie zmiany w stylu życia i preferencjach estetycznych przyczyniły się do marginalizacji sztuki II RP. W świecie socjalistycznym jej projekty wydawały się przestarzałe, a sami badacze nie zainteresowali się jej historią, co z pewnością wpłynęło na brak wiedzy o jej osiągnięciach.
NIEZAPOMNIANA METALOPLASTYCZKA
Nie wiadomo, w jakim kierunku potoczyłyby się losy Keilowej, gdyby nie wojna. Jej kariera znajdowała się w zenicie, a jej styl mógłby ewoluować. Gdyby życie Julii zostało przerwane w innym czasie, z pewnością jej dzieła cieszyłyby się dziś większym uznaniem, a ona sama mogłaby stać się ikoną wzornictwa art déco znaną na całym świecie.
