Ksiądz Wojciech Lemański w rozmowie z Magdaleną Rigamonti z Onetu poruszył wiele kontrowersyjnych tematów, odnosząc się do swojej sytuacji w Kościele oraz życia duchownych w więzieniu, gdzie sam pełni posługę kapelana.
HRABIAPOWIEDZIAŁE TYSIĄCE SŁÓW
Ksiądz Lemański, pytany o swoje uczucia po wyrzuceniu z diecezji warszawskiej, podkreślił, że Kościół jest dla niego ważny. Wyjaśnił, że mimo trudnych doświadczeń, nigdy nie myślał o ucieczce z tej instytucji. Przykładem jego osamotnienia w trudnych chwilach była sytuacja, w której koledzy ze studiów nie pojawili się na pogrzebie jego ojca. Stwierdził, że ta obojętność skłoniła go do decyzji o opuszczeniu diecezji.
ŻYJĄC Z ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ
Lemański opowiedział o życiu księży w zakładach karnych, w tym o swojej pracy z osadzonymi, którzy często z własnej woli przychodzą do kapelana. Jego relacje z nimi opierają się na zaufaniu i wzajemnym szacunku, mimo że, jak sam mówi, trzeba być ostrożnym w osądach.
PEDOFILIA I REHABILITACJA
Jednym z najtrudniejszych tematów, które ksiądz poruszył, jest problem przestępstw seksualnych wśród skazanych, w tym księży. Zwrócił uwagę, że takich duchownych izoluje się w więzieniach, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Ksiądz Lemański podkreślił, że współczesne więziennictwo wymaga solidnej resocjalizacji, aby zapobiegać recydywie w przyszłości. Zauważył, że jest to niezwykle ważne, zwłaszcza w kontekście osób, które będą musiały wrócić do społeczeństwa.
WIARA W BOŻE MIŁOSIERDZIE
Na pytanie o swoją wiarę, Lemański stwierdził: „Nie odważyłbym się nazwać kogokolwiek niewierzącym”. Wskazał, że każdy z duchownych, z którymi się spotyka, przejawia jakieś zrozumienie dla Boga, nawet jeżeli wyznają agnostycyzm. W jego oczach więzienie nabiera cech parafii, gdzie wszyscy uczestnicy spotkań z kapelanem robią to z wyboru.
W kontekście pedofilii w Kościele i odpowiedzialności, ksiądz nie wahał się przyznać, że rozgrzeszyłby również zbrodniarza, jeśli ten żałuje swoich czynów. Tę postawę traktuje jako część Bożego Miłosierdzia, do którego ma zaufanie.
Ksiądz Wojciech Lemański, dzieląc się swoimi doświadczeniami, pokazuje, że życie w Kościele i jego skomplikowana rzeczywistość nie mają jednego oblicza. Wzloty i upadki, a także osobiste tragedie są częścią tej drogi, co sprawia, że zarówno wiara, jak i nadzieja są niezbędnymi elementami w jego życiu oraz w pracy z osadzonymi.
