Żywice epoksydowe
Żywice epoksydowe to syntetyczne materiały, które po reakcji sieciowania tworzą nietopliwe i nierozpuszczalne tworzywa sztuczne. Składają się głównie z polifenoli i epichlorohydryny, co pozwala na uzyskanie różnorodnych właściwości fizycznych, w tym lepkich cieczy oraz topliwych ciał stałych. Utwardzone żywice są bardzo przyczepne i odporne na wiele substancji chemicznych.
Zastosowanie
Żywice epoksydowe znajdują szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach, w tym:
- Jako lepiszcza w laminatach konstrukcyjnych
- Do zalewania elementów elektrycznych
- Jako kleje do metali
- Do budowy form twardych
Systemy podłogowe
Żywice epoksydowe są również wykorzystywane do produkcji posadzek, które znajdują zastosowanie w:
- Garażach
- Halach magazynowych
- Pomieszczeniach gospodarczych
- Kotłowniach
- Hangarach oraz pomieszczeniach mieszkalnych
Ich kluczowe zalety to:
- Antyelektrostatyczność, co redukuje przyciąganie kurzu i pyłków
- Antypoślizgowość
- Odporność na ciecze i niektóre chemikalia
- Bezspoinowa konstrukcja, chroniąca przed wilgocią
- Łatwość w utrzymaniu higieny
Otrzymywanie
Produkcja żywic epoksydowych w przemyśle odbywa się na trzy sposoby:
- Reakcja epichlorohydryny z związkami zawierającymi ruchliwe atomy wodoru (np. difenole) z użyciem katalizatora, a następnie oligomeryzacja.
- Bezpośrednie utlenianie nienasyconych węglowodorów do odpowiednich związków epoksydowych.
- Addycja kwasu podchlorawego do związków nienasyconych, a następnie dehydrohalogenacja przy użyciu zasady.
Środki ostrożności
Przy pracy z żywicami epoksydowymi należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ ich składniki mogą być szkodliwe dla zdrowia. Wskazówki dotyczące bezpieczeństwa obejmują:
- Noszenie odzieży ochronnej, rękawic, okularów i obuwia ochronnego
- Wentylacja pomieszczenia
- Unikanie wdychania oparów
- Dokładne mycie rąk po pracy
- Przechowywanie składników w szczelnie zamkniętych opakowaniach
Bibliografia
- P. Czub, Bończa, Chemia i technologia żywic epoksydowych, WNT 2002
- Z. Florjańczyk, S. Penczek, Chemia polimerów Tom II, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 2002
