Zygmunt Samolewicz
Zygmunt Samolewicz (ur. 26 maja 1842 w Majdanie, zm. 6 listopada 1898 we Lwowie) był polskim filologiem klasycznym i profesorem gimnazjalnym. Był także inspektorem szkół średnich we Lwowie oraz członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie.
Życiorys
Samolewicz ukończył gimnazjum w Tarnowie, a następnie studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim w latach 1860–1864. Uzupełniał swoje wykształcenie na uniwersytecie w Berlinie w 1870 roku. Od 1863 roku pracował w Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, a od 1867 roku pełnił funkcję profesora języków starożytnych. W 1874 roku został dyrektorem C. K. III Gimnazjum, a w 1889 objął stanowisko inspektora szkół średnich w Wydziale Oświaty we Lwowie.
W 1885 roku został członkiem korespondentem krakowskiej Akademii Umiejętności. Był współzałożycielem Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie, gdzie pełnił funkcję sekretarza oraz członka zarządu. W 1878 roku odznaczono go Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa.
Prace
W swoim dorobku naukowym Samolewicz zajmował się gramatyką języków starożytnych, filozofią grecką oraz dydaktyką. Był inicjatorem polskich prac w zakresie leksykografii łacińskiej, wprowadzając nowoczesne metody dydaktyczne w Gimnazjum im. Franciszka Józefa. Opracował osiem podręczników do łaciny i greki oraz redagował periodyk „Szkoła”. Jego kluczowe publikacje obejmują:
- Stanowisko filologii klasycznej w naszym systemie naukowym (1868)
- Gimnazya i szkoły realne pruskie a nasze (1871, z Karolem Benonim)
- O karności szkolnej w Prusiech a u nas (1871)
- Starożytna Greczynka (1874)
- Gramatyka języka łacińskiego (1881–1891, 2 części)
- Ćwiczenia greckie według Schenkla do języka polskiego zastosowane (1884)
- Ćwiczenia łacińskie dla klasy I i II (1893–1898, 2 części)
Źródła
- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 3: P–Z, Wrocław 1985
- Zygmunt Samolewicz. „Muzeum”. R. XIV, zeszyt 11, s. 811–816, 1898.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Zygmunta Samolewicza dostępne w serwisie Polona
