Zygmunt Józef Pawłowicz
Zygmunt Józef Pawłowicz (18 listopada 1927 – 18 marca 2010) był polskim duchownym rzymskokatolickim, doktorem habilitowanym nauk teologicznych oraz biskupem pomocniczym archidiecezji gdańskiej w latach 1985–2005.
Życiorys
Pawłowicz urodził się w Gdańsku, a po wybuchu II wojny światowej jego rodzina przeniosła się do Chełmży. Po wojnie kontynuował naukę w Gimnazjum Państwowym i Liceum Ogólnokształcącym, a maturę zdał w 1947 roku. Następnie rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie 20 września 1952 roku.
W latach 1959–1961 studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zdobywając licencjat z teologii fundamentalnej. W 1976 roku uzyskał doktorat na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1985 roku habilitację w zakresie teologii dogmatycznej.
Kariera duszpasterska
Pawłowicz pracował jako wikariusz w różnych parafiach, a między 1969 a 1985 rokiem był proboszczem parafii św. Antoniego w Gdańsku. W kurii biskupiej pełnił liczne funkcje, w tym notariusza, cenzora kościelnego oraz wizytatora nauki religii. Był także spowiednikiem kleryków oraz wykładowcą teologii w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku.
10 sierpnia 1985 roku papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej. Pawłowicz był również wikariuszem generalnym diecezji oraz przewodniczącym wielu komisji w kurii biskupiej. W 2001 roku przewodniczył komisji głównej III synodu Kościoła gdańskiego. W 2005 roku przyjął rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego.
Tematyka i śmierć
W Konferencji Episkopatu Polski Pawłowicz zajmował się problematyką sekt oraz prowadził dialog z religiami niechrześcijańskimi. Zmarł 18 marca 2010 roku w Gdańsku, a 23 marca 2010 roku został pochowany w krypcie biskupów gdańskich w archikatedrze oliwskiej.
