Zygmunt Luksemburski

Zygmunt Luksemburski

Zygmunt Luksemburski (ur. 14 lub 15 lutego 1368 w Norymberdze, zm. 9 grudnia 1437 w Znojmie) był ważnym władcą średniowiecznej Europy. Pełnił funkcje elektoratu brandenburskiego, króla węgierskiego, niemieckiego, czeskiego, cesarza rzymskiego, oraz księcia Luksemburga. Był synem cesarza Karola IV i Elżbiety Pomorskiej, a także prawnukiem Kazimierza III Wielkiego. Jako trzeci cesarz z dynastii luksemburskiej, był osobą o wysokiej inteligencji i ambicjach, jednak jego rządy często kończyły się niepowodzeniami.

Rządy i polityka

Ocena panowania Zygmunta pozostaje kontrowersyjna. Jedni historycy widzą w nim obrońcę chrześcijaństwa, inni zarzucają mu manipulacje religijne dla realizacji celów dynastycznych. Jego polityka prowadziła do licznych wojen, które osłabiły rządzone przez niego państwa.

Krucjaty i konflikty

• Wziął udział w krucjatach, które kończyły się klęskami, m.in. w bitwie pod Nikopolis (1396) i Golubacem (1428).
• Walcząc z husytami, poniósł porażki w kilku bitwach, co doprowadziło do nasilenia wojen husyckich.
• Był kluczową postacią podczas soboru w Konstancji, gdzie przyczynił się do zakończenia schizmy w Kościele katolickim.

Polityka węgierska i czeska

Poślubił Marię Andegaweńską w 1385 r. i został koronowany na króla Węgier w marcu 1387 r. Jego rządy charakteryzowały się brakiem zaangażowania w administrację Węgier, co doprowadziło do niezadowolenia wśród poddanych.

W Czechach, po śmierci Wacława IV, Zygmunt został królem. Jego działania wobec Jana Husa wywołały powszechne oburzenie, prowadząc do oporu ze strony Czechów. Koronował się na króla Czech w 1420 r., ale jego rządy były naznaczone wojną husycką.

Polityka niemiecka

Zygmunt uzyskał tytuł króla rzymskiego w 1410 r., a po śmierci Jodoka Morawskiego w 1411 r. został koronowany cesarzem w 1433 r. Jego panowanie przyczyniło się do umocnienia nowych potęg terytorialnych w Rzeszy, takich jak Brandenburgia i Saksonia.

Polityka wobec Polski

Początkowo Zygmunt planował rozbiór Polski, jednak po porażce Krzyżaków pod Grunwaldem w 1410 r. stosunki z Polską uległy poprawie. Podpisał pokój w Lubowli (1412), a po kolejnej wojnie z Krzyżakami w 1422 r. odnawiał sojusze.

Małżeństwa i potomstwo

Zygmunt był dwukrotnie żonaty. Poślubił Marię Andegaweńską, z którą miał syna, który zmarł przy porodzie matki. W 1408 r. ożenił się z Barbarą Cylejską, z którą miał córkę Elżbietę.

Śmierć i dziedzictwo

Zmarł w 1437 r. i został pochowany w katedrze w Waradynie. Jego postać pojawia się w kulturze popularnej, m.in. w polskiej telenoweli „Korona królów”.