Zygmunt Kałużyński – Krótkie Wprowadzenie
Zygmunt Marian Kałużyński (11 grudnia 1918 – 30 września 2004) był polskim krytykiem filmowym, dziennikarzem i popularyzatorem historii kina. Przez wiele lat związany był z tygodnikiem „Polityka” i stał się znaną osobowością telewizyjną.
Życiorys
Urodził się w Lublinie w rodzinie, w której ojciec, Jan, był urzędnikiem bankowym, a matka, Helena, pianistką. Po śmierci matki w 1931 roku, jego wychowaniem zajął się wuj, Tadeusz Grafczyński. Kałużyński ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim oraz uczestniczył w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej. Po wybuchu II wojny światowej pracował w kancelarii adwokackiej oraz organizował koncerty w ruchu oporu.
Kariera Dziennikarska
Po wojnie rozpoczął pracę w czasopismach takich jak „Wieś” i „Odrodzenie”. W 1949 roku wyjechał do Paryża, gdzie pisał dla polonijnych wydawnictw. Powrócił do Polski w 1952 roku, kontynuując swoją karierę dziennikarską.
Życie Prywatne
Kałużyński był dwukrotnie żonaty. Znany był z kontrowersyjnych poglądów, w tym krytyki kościoła i higieny osobistej. Był pasjonatem kina, jazzu i kultury francuskiej. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Wyróżnienia
- Nagroda im. Bolesława Prusa – 1985
- Złoty Krzyż Zasługi – 1955
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy – 1999
- Kryształowa Statuetka Gwiazdy Telewizji Polskiej – 2002
- Nagroda Warszawskiej Premiery Literackiej – 2003
Upamiętnienie
W 2006 roku ustanowiono Nagrodę im. Zygmunta Kałużyńskiego, przyznawaną podczas festiwalu filmowego „Toffi” w Toruniu. Nagroda ta honoruje twórców filmowych za wybitne osiągnięcia.
Twórczość
Kałużyński był autorem wielu książek i felietonów, w tym:
- Kanikuła (1946)
- Pamiętnik orchidei, czyli Zapiski ocalonego z XX wieku (2003)
- Perły kina: leksykon filmowy na XXI wiek (2005)
Podsumowanie
Zygmunt Kałużyński pozostaje znaczącą postacią polskiej kultury i krytyki filmowej, znany ze swojego kontrowersyjnego stylu oraz pasji do sztuki filmowej.
