Reklama

Zygmunt III Waza

Zygmunt III Waza (1566-1632) był królem Polski i wielkim księciem litewskim w latach 1587-1632 oraz królem Szwecji (1592-1599). Jego panowanie przypadło na okres, kiedy Rzeczpospolita osiągnęła swój największy obszar. Był synem Jana III Wazy i Katarzyny Jagiellonki, a także ojcem królów Władysława IV i Jana Kazimierza.

Reklama

Charakterystyka postaci

Zygmunt III Waza był osobą wszechstronnie wykształconą, biegle posługującą się pięcioma językami. Odznaczał się pracowitością, pobożnością oraz talentami artystycznymi. Roztoczył opiekę nad sztuką, gromadząc obrazy i tworząc galerię, a także zajmując się złotnictwem i malarstwem. Był także zainteresowany alchemią.

Objęcie władzy w Rzeczypospolitej

Po śmierci Stefana Batorego w 1586 roku zwołano wolną elekcję, na której Zygmunt III został wybrany królem. Mimo opozycji ze strony Habsburgów, Zygmunt objął tron, a jego elekcja była potwierdzona przez hetmana Jana Zamoyskiego, który pokonał przeciwników.

Reklama

Herby i tytuły królewskie

Król Polski
Wielki książę litewski
Król Szwedów, Gotów i Wendów

Polityka wyznaniowa

Zygmunt III prowadził politykę sprzyjającą Kościołowi katolickiemu, co doprowadziło do unii brzeskiej z 1596 roku, która stworzyła Kościół unicki. Dążył do współpracy z papiestwem i Habsburgami, co miało znaczenie dla polityki religijnej w Rzeczypospolitej.

Bunty kozackie i interwencje wojskowe

Podczas jego panowania miały miejsce bunty kozackie, które były krwawo tłumione. Zygmunt III zainicjował interwencje w księstwach naddunajskich oraz prowadził wojny z Rosją i Szwecją. Jego rządy były także obciążone konfliktami z Imperium Osmańskim oraz wewnętrznymi sporami politycznymi.

Schyłek panowania

Po śmierci żony, Zygmunt III Waza popadł w depresję i zmarł 30 kwietnia 1632 roku. Został pochowany w katedrze na Wawelu. Jego syn Władysław IV został nowym królem.