Zuzanna Ginczanka – Krótkie Życiorys
Zuzanna Ginczanka, właściwie Zuzanna Polina Gincburg, była polską poetką żydowskiego pochodzenia, urodzoną 22 marca 1917 roku w Kijowie. Jej rodzina emigrowała do Polski po rewolucji październikowej. W wieku 10 lat zaczęła pisać wiersze, a jej pierwsze publikacje ukazały się w szkolnej gazetce. W 1934 roku zdobyła wyróżnienie w konkursie poetyckim ogłoszonym przez „Wiadomości Literackie”, a w 1935 roku rozpoczęła współpracę z tym czasopismem, stając się częścią kręgu Skamandrytów.
Twórczość
W 1936 roku Ginczanka wydała swój jedyny tomik poezji zatytułowany „O centaurach”. Po wybuchu II wojny światowej uciekła do Lwowa, gdzie wyszła za mąż za Michała Weinziehera. Publikowała swoje wiersze w różnych czasopismach literackich. Po zajęciu Lwowa przez Niemców w 1941 roku, ukrywała się do 1943 roku. W swoich utworach, takich jak „Non omnis moriar”, odnosiła się do trudnych doświadczeń wojennych.
Śmierć i Pamięć
Zuzanna Ginczanka zginęła w 1944 roku w Krakowie. W 2017 roku, w setną rocznicę jej urodzin, wmurowano tablicę pamiątkową w miejscu jej ukrycia. Jej twórczość była inspiracją dla wielu artystów, a jej wiersze były tłumaczone na różne języki. Poświęcone jej publikacje i wydarzenia kulturalne przyczyniają się do utrzymania jej pamięci w świadomości społecznej.
Wybrane Zbiory Poezji
- 1936: „O centaurach”
- 1953: „Wiersze wybrane”
- 1991: „Udźwignąć własne szczęście”
- 2014: „Wiersze zebrane”
- 2019: „Poezje zebrane (1931-1944)”
Upamiętnienia
- Wystawa w Muzeum Literatury w Warszawie (2015)
- Tablica pamiątkowa w Krakowie (2017)
- Tom wierszy tłumaczonych na język ukraiński (2017)
- Albumy muzyczne z pieśniami do jej wierszy (2015-2023)
Publikacje o Ginczance
Na temat Zuzanny Ginczanki powstało wiele prac badawczych i artykułów, dotyczących jej twórczości oraz biografii. Warto zwrócić uwagę na publikacje Izoldy Kiec oraz Jan Śpiewaka, które przybliżają jej życie i twórczość.
