ZSU-57-2
ZSU-57-2 to radzieckie samobieżne działo przeciwlotnicze, które zostało opracowane w latach 50. XX wieku, w odpowiedzi na doświadczenia II wojny światowej. Pojazd ten, wyposażony w gąsienicową trakcję, miał za zadanie zapewnienie jednostkom pancernym i zmechanizowanym ochrony przed atakami z powietrza.
Specyfikacja techniczna
- Typ pojazdu: samobieżne działo przeciwlotnicze
- Załoga: 6 osób
- Data prototypu: 1955
- Lata produkcji: 1955–1960
- Produkcja: 2023 sztuki
- Silnik: 12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-54 o mocy 520 KM
- Transmisja: mechaniczna
- Masa: 28 000 kg
- Prędkość maksymalna: 48-50 km/h
- Uzbrojenie: 2 automatyczne armaty S-68 kal. 57 mm
Historia
W wyniku doświadczeń II wojny światowej zaczęto projektować samobieżne działa przeciwlotnicze, które mogłyby skutecznie chronić jednostki wojskowe przed atakami powietrznymi. ZSU-57-2 był jednym z rezultatów tych prac, bazując na częściach czołgu T-54. Działo miało na celu zwalczanie celów powietrznych oraz lekko opancerzonych obiektów naziemnych.
Służba
Działo ZSU-57-2 zostało wprowadzone do uzbrojenia Armii Radzieckiej oraz innych krajów Układu Warszawskiego, w tym Wojska Polskiego. Używano go w konfliktach na Bliskim Wschodzie i w Indochinach, jednak z czasem zostało zastąpione przez nowocześniejsze systemy, takie jak ZSU-23-4.
Ekspozycje w muzeach
- Lubuskie Muzeum Wojskowe w Drzonowie
- Muzeum Historii i Tradycji Żołnierzy Suwalszczyzny w Suwałkach
- Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
- Centralny Poligon Sił Powietrznych w Wicku Morskim
- Muzeum Obrony Przeciwlotniczej w Koszalinie
ZSU-57-2 pozostaje ważnym elementem historii militarnej, a jego egzemplarze są dostępne w różnych muzeach w Polsce.
