Zosia – bohaterka „Pana Tadeusza”
Zosia jest istotną postacią w poemacie epickim Pan Tadeusz autorstwa Adama Mickiewicza, opublikowanym w 1834 roku. Jest córką Ewy Horeszkówny oraz Kasztelana, którzy zmarli na Syberii. Zosia prawdopodobnie urodziła się przed ich wywiezieniem, co sugeruje, że najpóźniej w 1795 roku miała co najmniej 16 lat w czasie akcji utworu. Jednak w dialogach Sędziego i Telimeny jest opisywana jako młodsza, co może wskazywać na jej rozwijającą się naturę.
Wychowanie i życie w Soplicowie
Po śmierci rodziców Zosia została wychowana przez Telimenę, przyjaciółkę matki, która przez pewien czas mieszkała z nią w Sankt Petersburgu. W chwili rozpoczęcia akcji poematu Zosia mieszka w Soplicowie, gdzie przebywa z Telimeną od dwóch lat. Ich życie w Soplicowie jest dość odosobnione, co jednak nie chroni Zosi przed nieszczęśliwymi zalotami Saka Dobrzyńskiego.
Charakterystyka Zosi
Zosia pasjonuje się ogrodnictwem i wielokrotnie ukazywana jest w otoczeniu natury. Opisuje się ją jako delikatną, dobrze wychowaną dziewczynę o zachwycającej urodzie: jasnych włosach często splecionych w warkocze oraz niebieskich oczach. Mimo że wydaje się uległa, potrafi podejmować własne decyzje, co pokazuje jej sprzeciw względem Telimeny, kiedy odmawia założenia modnego stroju.
Zaręczyny
W ostatniej księdze poematu Zosia zaręcza się z Tadeuszem Soplicą, co kończy jej wątki romantyczne w utworze.
