Znieczulenie zewnątrzoponowe
Znieczulenie zewnątrzoponowe to metoda znieczulenia regionalnego, polegająca na podaniu leków do przestrzeni zewnątrzoponowej kanału kręgowego. Leki te blokują przewodnictwo nerwowe, co pozwala na znieczulenie nerwów rdzeniowych. Technika ta charakteryzuje się wolnym początkiem działania, możliwością zastosowania w różnych odcinkach kręgosłupa oraz opcją wprowadzenia cewnika w celu ciągłego znieczulenia.
Anatomia
Najbezpieczniejszym miejscem do wykonania znieczulenia jest odcinek lędźwiowy, najczęściej na wysokości L3-L4 lub L4-L5. W trakcie zabiegu igła przebywa przez kilka struktur, w tym skórę, tkankę podskórną oraz różne więzadła, aż dotrze do przestrzeni zewnątrzoponowej.
Wskazania
- Zabiegi chirurgiczne w okolicy miednicy i kończyn dolnych
- Zabiegi ginekologiczne
- Poród
- Przeciwwskazania do znieczulenia ogólnego
Przeciwwskazania
- Bezwzględne:
- Zaburzenia krzepnięcia
- Infekcje w miejscu wkłucia
- Uczulenie na środki znieczulenia miejscowego
- Wzmożone ciśnienie śródczaszkowe
- Względne:
- Hipowolemia
- Sepsa
- Choroby neurologiczne
Technika znieczulenia
Znieczulenie powinno być wykonywane w warunkach sterylnych. Pacjent może być ułożony w pozycji siedzącej lub leżącej na boku, co ułatwia dostęp do przestrzeni międzykręgowej. Igła Tuohy wprowadzana jest w linii środkowej lub bocznej, a jej prawidłowe prowadzenie rozpoznaje się przez brak oporu.
Podanie leku
Po osiągnięciu przestrzeni zewnątrzoponowej podawana jest dawka testowa środka znieczulającego, a następnie właściwa dawka. Możliwe jest również wprowadzenie cewnika w celu długotrwałego znieczulenia.
Leki używane w znieczuleniu zewnątrzoponowym
- Lidokaina
- Bupiwakaina
- Lewobupiwakaina
- Ropiwakaina
Powikłania
- Wczesne:
- Spadek ciśnienia krwi
- Przypadkowe nakłucie opony twardej
- Zatrzymanie moczu
- Późne:
- Bóle głowy po nakłuciu
- Krwiak przestrzeni zewnątrzoponowej
Po znieczuleniu zaleca się pacjentom odpoczynek przez 24 godziny, aby zminimalizować ryzyko powikłań.
