Zmodyfikowana modulacja częstotliwości (MFM)
Zmodyfikowana modulacja częstotliwości (MFM) to metoda kodowania informacji, która zyskała popularność od lat 70. XX wieku, zwłaszcza w kontekście dysków twardych i dyskietek. MFM stanowi rozwinięcie tradycyjnej metody modulacji częstotliwości (FM), umożliwiając zwiększenie ilości kodowanej informacji przy tej samej częstotliwości sygnału.
Historia i zastosowanie
MFM została wprowadzona przez firmę IBM w 1970 roku i była powszechnie stosowana w latach 80. XX wieku. Do początku XXI wieku pozostała głównie w użyciu dla dyskietek 5,25 cala i 3,5 cala, co wynikało z konieczności zachowania standardów zapisu.
Wydajność i standardy
Dzięki zastosowaniu MFM, możliwe było osiągnięcie prędkości dostępu do danych w zakresie 250-500 kbit/s dla dyskietek wysokiej gęstości. MFM jest odmianą kodowania RLL, co pozwoliło na dalsze zwiększenie efektywności zapisu.
Mechanizm kodowania
Kodowanie informacji w MFM polega na zmianie kierunku prądu głowicy zapisującej w zależności od nadawanych bitów. Przykładowo, w przypadku liczby binarnej 010011, zmiany kierunku prądu są dokładnie określone w zależności od wartości bitów.
Kompleksowość dekodowania
W odróżnieniu od metody FM, dekodowanie w MFM jest bardziej skomplikowane ze względu na zależność pomiędzy bieżącym a poprzednim bitem. System dekodujący MFM, zwany pętlą synchronizacji fazy (PLL), musi uwzględniać różnice w fazie sygnałów, co czyni go bardziej złożonym.
Podsumowanie
- MFM to metoda kodowania informacji stosowana w dyskach twardych i dyskietkach.
- Wprowadzenie MFM miało miejsce w 1970 roku przez IBM.
- Umożliwia zwiększenie ilości danych przy tej samej częstotliwości sygnału.
- Metoda ta była powszechnie używana do lat 90., a następnie zastąpiona nowocześniejszymi technologiami.
- W MFM kodowanie i dekodowanie opiera się na zmianach kierunku prądu głowicy zapisującej.
