Złoto Renu
Złoto Renu (niem. Das Rheingold) to wstęp do dramatu muzycznego Pierścień Nibelunga, skomponowany przez Richarda Wagnera. Dzieło składa się z jednego aktu i czterech scen.
Osoby
- Wotan – władca bogów i ludzi (bas/baryton)
- Woglinda – córka Renu (sopran)
- Wellgunda – córka Renu (sopran)
- Flosshilda – córka Renu (mezzosopran)
- Alberyk – karzeł z rodu Nibelungów (baryton)
- Mime – brat Alberyka (tenor)
- Loge – bóg ognia (tenor)
- Freja – bogini miłości (sopran)
- Erda – bogini ziemi (alt)
- Fafner – olbrzym (bas)
- Fasolt – olbrzym (bas/baryton)
- Fryka – żona Wotana (mezzosopran)
- Donner – bóg piorunów (bas)
- Froh – bóg deszczu (tenor)
Treść
Akcja utworu toczy się w starożytnych Niemczech.
Scena 1
W rzece Ren kąpią się trzy córki strażniczki złota. Woglinda śpiewa o złocie, które daje władzę temu, kto wyrzeknie się miłości. Pojawia się Alberyk, który pragnie zdobyć złoto, a po rozmowie z córkami Renu, zrzeka się miłości, aby stać się jego właścicielem.
Scena 2
Wotan zleca olbrzymom Fafnerowi i Fasoltowi budowę Walhalli, obiecując im Freję w nagrodę. Fryka, żona Wotana, sprzeciwia się decyzji męża. W związku z niedotrzymaniem obietnicy, olbrzymi porwą Freję, a Wotan wyrusza po złoto do Nibelheim.
Scena 3
W Nibelheim Wotan i Loge podstępnie zmuszają Alberyka do oddania złota, przyjmując jego formę smoka. Alberyk przeklina pierścień, co wprowadza klątwę śmierci dla jego posiadacza.
Scena 4
Wotan wraca do królestwa z złotem, ale olbrzym Fasolt żąda pierścienia. Wotan, przerażony ostrzeżeniem od matki bogów, Erdy, oddaje pierścień. Olbrzym Fafner zabija Fasolta i zamienia się w smoka, pilnując złota. W międzyczasie bogowie przechodzą przez tęczowy most do Walhalli, a córki Renu opłakują utratę złota.
Historia utworu
- Prapremiera: Monachium, 22 września 1869
- Premiera polska: Lwów, 1908
