Zjednoczone Prowincje Niderlandów
Zjednoczone Prowincje Niderlandów obejmowały obszar dzisiejszej Belgii, Holandii, Luksemburga oraz fragmenty północnej i wschodniej Francji. Od 1477 roku były pod panowaniem Habsburgów austriackich.
Obszar ten składał się z 17 prowincji, które były luźno ze sobą powiązane. Kluczowym elementem ich struktury politycznej były Stany Generalne, reprezentujące interesy poszczególnych prowincji.
Niderlandy zyskały bogactwo dzięki efektywnej polityce wewnętrznej, która sprzyjała przedsiębiorczości. Cesarz Karol V wspierał ich rozwój gospodarczy, co przyczyniło się do szybkiego rozprzestrzenienia nowinek religijnych w regionie. W rezultacie Niderlandy stały się jednym z najbogatszych terenów Europy, co skłoniło monarchę do tolerowania reformacji dla własnych korzyści.
Po podziale imperium Karola V, jego syn Filip II objął władzę nad Niderlandami, które zaczęły być określane jako Niderlandy Hiszpańskie.
