Zielone Świątki
Zielone Świątki, znane również jako Zesłanie Ducha Świętego, mają swoje korzenie w przedchrześcijańskich obrzędach wiosennych związanych z płodnością i kultem przodków. Święto to, obchodzone 49 dni po Niedzieli Wielkanocnej, łączy w sobie tradycje słowiańskiego święta Stado oraz różne ludowe odpusty, takie jak niemieckie Pfingsten.
Zwyczaje i tradycje
Obrzędy związane z Zielonymi Świątkami odzwierciedlają rytm natury i oczekiwanie na lato. W ramach tych tradycji podejmowano różne działania mające na celu oczyszczenie ziemi z demonów wodnych i zapewnienie urodzaju:
- Palono ognie i ozdabiano domostwa zielonymi gałązkami oraz kwiatami.
- W niektórych regionach wycinano młode brzózki i stawiano je w obejściu.
- Bydło okadzano dymem ze spalonych ziół, a pola uświetniano procesjami z chorągwiami i świętymi obrazami.
W różnych rejonach Polski Zielone Świątki były znane jako Sobótki lub Palinocki, co wskazuje na próbę przeniesienia pogańskich obchodów Nocy Kupalnej na czas Zielonych Świątek. Tradycje te szczególnie przetrwały wśród pasterzy, którzy organizowali uczty i tańce przy ognisku. W góralskich regionach, takich jak Zagórzany i Podhale, w noc sobótkową zapalano ogniska, a ludzie wędrowali z fakłami, czyli pochodniami z kory młodego świerka.
Tradycje w innych regionach
Obchody Zielonych Świątek można również spotkać w Dolnej Saksonii (Pfingstbaumpflanzen) oraz na zachodniej Ukrainie (Wodzenie kusta), co świadczy o szerokim zasięgu i różnorodności tych tradycji.
