Zhang Qun – Krótkie Zarysy Życia i Działalności
Zhang Qun (1889-1990) był prominentnym politykiem tajwańskim, który odegrał istotną rolę w historii Chin XX wieku. Pochodził z Huayang w prowincji Syczuan i zdobył tradycyjne wykształcenie konfucjańskie. W 1906 roku rozpoczął studia w Akademii Wojskowej w Baoding, a w 1907 roku, dzięki rządowemu stypendium, wyjechał do Tokio, gdzie poznał Czang Kaj-szeka, z którym związał swoje życie zawodowe.
Wczesna Kariera
Po ukończeniu edukacji Zhang służył w armii japońskiej, a w 1911 roku powrócił do Chin, aby wziąć udział w rewolucji Xinhai. W 1913 roku był uczestnikiem drugiej rewolucji, skierowanej przeciwko prezydentowi Yuan Shikai. Po jej upadku udał się na uchodźstwo do Japonii.
Działalność w Kuomintangu
Po ogłoszeniu się Yuana Shikaia cesarzem w 1915 roku, Zhang wrócił do Szanghaju, gdzie organizował ruch oporu. W latach 20. XX wieku walczył przeciwko rządowi pekińskiemu, a po ekspedycji północnej zajął wysokie stanowiska w strukturach Kuomintangu (KMT). W 1928 roku wszedł do Centralnego Komitetu Wykonawczego KMT.
- 1929-1931: burmistrz Szanghaju
- 1933-1935: gubernator prowincji Hubei
- 1935-1937: minister spraw zagranicznych Republiki Chińskiej
W tym czasie nie potrafił skutecznie sprzeciwić się japońskiej ekspansji, starając się osiągnąć porozumienie drogą negocjacji.
Wojna z Japonią i Po Wojnie
Po wybuchu wojny z Japonią w 1937 roku został sekretarzem generalnym Narodowej Rady Obrony. W latach 1940-1945 pełnił funkcję gubernatora Syczuan. W 1946 roku brał udział w nieudanych rozmowach pokojowych z komunistami.
W latach 1947-1948 był premierem Republiki Chińskiej, jednak jego próby reformy rolnej i stabilizacji waluty zakończyły się niepowodzeniem. Po ofensywie komunistycznej w 1949 roku, uciekł na Tajwan wraz z rządem Kuomintangu.
Późniejsze Lata i Dziedzictwo
W latach 50. działał jako doradca prezydencki, promując współpracę tajwańsko-japońską. W 1965 roku był obserwatorem rządu Republiki Chińskiej na II soborze watykańskim.
Zhang Qun zmarł 14 grudnia 1990 roku, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii Tajwanu i Chin.
Bibliografia
- Biographical Dictionary of Republican China, Volume 1, edited by Howard L. Boorman, Columbia University Press, New York 1967.
